Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

ΟΥΡΑΝΙΑ ΙΠΠΟΣΥΝΗ

ΙΠΠΟΣΥΝΗ - ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

Η ιπποσύνη κατέχει κυρίαρχη θέση στον Μεσαίωνα. Οι απαρχές της ανιχνεύονται στην σύγκλιση μεταξύ του Χριστιανισμού, του πρότερου παγανιστικού πολιτισμού της Δύσης και των στρατιωτικών ιδεωδών. Στα όρια του μύθου και της πραγματικότητας, τα πρότυπα του ιπποτισμού σφυρηλατούνται ακριβώς μέσα σε αυτήν την επίπονη προσπάθεια ενσωμάτωσης του αρχικού Χριστιανισμού στον δικό μας κόσμο.
Το Άγιο Δισκοπότηρο της νέας θρησκείας καθορίζει την ανώτερη διάσταση των χριστιανών πιά milites.
Σε κάθε περίπτωση, γιά εμάς που δίνουμε προτεραιότητα στην Αισθητική, ο τρόπος με τον οποίο εκφράζονται οι ιδέες έχει μεγαλύτερη σημασία από τις ίδιες τις ιδέες.
Το ύφος και η εικόνα της θρησκείας, η μεγαλοπρέπεια και τα σύμβολα του θαυμαστού, βαραίνουν περισσότερο από την εσωτερική τους ποιότητα.

Με τη γνώση αυτή κατά νού ...

Δώδεκα είναι οι ιππότες της Λειτουργίας του Αγίου Δισκοπότηρου.
Τρείς από τους δώδεκα είναι οι εκλεκτοί.
Ένας από τους τρείς είναι ο πιό άξιος ιππότης του κόσμου.


Στο μυστικό κάστρο Κάρμπονεκ φτάνουν ο Γκάλαχαντ, ο Πέρσιβαλ κι ο Μπόρς.
Και οι τρείς τους είναι ιππότες της Στρογγυλής Τραπέζης, που πριν από καιρό σε μιά σημαδιακή γιορτή της Πεντηκοστής, ξεκίνησαν να αναζητήσουν το άγιο Γκράαλ.
Οι δύο πρώτοι είναι παρθένοι και άσπιλοι. Ο τρίτος μιά φορά μόνον πλάγιασε με γυναίκα κι έπειτα κατάλαβε το λάθος του και κρατήθηκε αμόλυντος. Ταπεινοφροσύνη και εγκαρτέρηση είναι οι κύριες αρετές που τους διακρίνουν. Ο Γκάλαχαντ της επικίνδυνης θέσης, ο γιός του Λάνσελοτ είναι ο τέλειος ιππότης και αποκαλείται δεύτερος Χριστός.
Στην αίθουσα του Μυστικού Δείπνου, τους συναντούν εννιά ακόμη ιππότες. Τρείς έρχονται από την Ιρλανδία, τρείς από τη Γαλατία, τρείς από τη Δανία. Και οι δώδεκα βγάζουν τα κράνη τους και περιμένουν με σεβασμό γύρω από την ιερή τράπεζα του Γκράαλ.
Οκτώ άγγελοι μπαίνουν στην αίθουσα. Τέσσερις μεταφέρουν σε θρόνο τον Ιωσήφ της Αριμαθαίας, τον πρώτο επίσκοπο της Χριστιανοσύνης. Άλλοι τέσσερις ακολουθούν. Δύο κρατούν λαμπάδες, ο τρίτος πορφυρό βελούδο, ο τέταρτος τη ματωμένη λόγχη. Αποθέτουν τις λαμπάδες και την λόγχη πάνω στην τράπεζα και καλύπτουν το Γκράαλ με το πορφυρό βελούδο.

Ο επίσκοπος σηκώνει ψηλά το σιταρένιο πρόσφορο. Ξαφνικά, το θεϊκό βρέφος εμφανίζεται λάμποντας και γίνεται ένα με το πρόσφορο. Ο επίσκοπος τεμαχίζει τον μετουσιωμένο άρτο, τοποθετεί τα κομμάτια μέσα στο Δισκοπότηρο, ασπάζεται τον Γκάλαχαντ και αποχωρεί. Ο Γκάλαχαντ ασπάζεται με τη σειρά του τους συντρόφους του και όλοι τους προσεύχονται και αναμένουν.
Τότε, μέσα από το Γκράαλ εμφανίζεται ο Ιησούς Χριστός και καλεί τους ιππότες να λάβουν και να φάγουν τη σάρκα και το αίμα του: « Ιππότες και υπηρέτες μου και αληθινά μου παιδιά, που αφήσατε την επίγεια ζωή όπου βασιλεύει ο θάνατος και ήρθατε στην πνευματική ζωή, δε θα κρυφτώ πιά άλλο από σας. Ήρθε ο καιρός να δείτε κάποια από τα μυστικά και τα απόκρυφά μου μυστήρια ».
Πρώτος ο Γκάλαχαντ μεταλαμβάνει των Αχράντων Μυστηρίων από το Δισκοπότηρο, που κρατά ο ίδιος ο Χριστός και μετά ακολουθούν οι υπόλοιποι.
Ο Χριστός τους ευλογεί και σαν νέους αποστόλους τους στέλνει ξανά στον κόσμο.


Με αυτό τον τρόπο, σε αυτήν την Θεία Λειτουργία, γεννήθηκε επί γης η Ουράνια Ιπποσύνη των δώδεκα ιπποτών της θρησκευτικής φύσης του πνεύματος.
Σύμβολό τους έχουν την κάτασπρη σαν το χιόνι, ασπίδα του Γκάλαχαντ, που την χαράζει στη μέση από τη μιά ως την άλλη άκρη, ένας κόκκινος σταυρός. Στον ουρανό, μάχονται πάντα δίπλα στα αγγελικά τάγματα του Μιχαήλ και επιβλέπουν την τήρηση της τάξης. Προστατεύουν και προσέχουν κι εμάς τους αμαρτωλούς αδερφούς τους καθώς καλπάζουμε κάτω από τον Ήλιο...τον κοινό μας Θεό που με άλλο όνομα δοξάζουμε.

Ο Γκάλαχαντ γιάτρεψε με το αίμα της λόγχης τον Ανάπηρο Βασιλιά. Επειτα αυτός, ο Πέρσιβαλ κι ο Μπόρς συνέχισαν την πορεία τους μέχρι την πόλη Σάρας, όπου ο Γκάλαχαντ έγινε βασιλιάς και γνώρισε ολοκληρωτικά - μόνον αυτός - τα πνευματικά μυστήρια στην τελευταία λειτουργία του Γκράαλ. Μετά τη γνώση των μυστηρίων, μη θέλοντας να παραμείνει στον ατελή αυτό κόσμο, αποχαιρέτησε τους δύο συντρόφους του και παρέδωσε την ιερή ψυχή του στο Χριστό.
Ο Πέρσιβαλ κατέφυγε σε κάποιο ερημητήριο, όπου έβγαλε την πανοπλία του και φόρεσε καλογερικό μανδύα. Ένα χρόνο και δύο μήνες αργότερα ακολούθησε τον Γκάλαχαντ στον Ουρανό.
Ο Μπόρς γύρισε μόνος του στο Κάμελοτ και διηγήθηκε τις περιπέτειες της ιερής αναζήτησης. Έφυγε με τον Λάνσελοτ όταν αυτός επέστρεψε στη χώρα τους και τελικά ταξίδεψε στους Αγίους Τόπους. Εκεί πολέμησε τους απίστους και πέθανε κάποια Μεγάλη Παρασκευή.

Όσο γιά το τι απέγινε το Δισκοπότηρο. . .
Μετά την λειτουργία στην πόλη Σάρας και τον θάνατο του Γκάλαχαντ, ένα χέρι κατέβηκε από τον ουρανό και το παρέλαβε μαζί με την λόγχη. Κι από τότε κανείς θνητός, ποτέ δεν το ξανάδε.
Στην χειρότερη των περιπτώσεων, έχει αποσυρθεί σε κάποια από τις έξι άλλες, έντονα καμπυλωμένες διαστάσεις του χωροχρόνου, όπως αυτές ορίζονται από την σύγχρονη θεωρία των Χορδών.
Στην καλύτερη, στο αιθερικό κάστρο της φωτεινής σφαίρας, το φρουρούν οι δώδεκα σύντροφοι της Ουράνιας Ιπποσύνης.

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Was Richard The Lionheart a Heretic? - Ήταν ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος αιρετικός;



"Perhaps it shouldn`t suprize us that Richard the Lionheart was lowered into his tomb without prayers, holy water, or the blessings of the Church. The King of England, Ireland, Anjou, Arles and Cyprus remained excluded from the Community of the Catholic Church."

Otto Rahn "Kreuzzug gegen den Gral" 1933



Από: Ομόαιμον Παράδοσις

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

"Ίσως δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσει ότι ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος ενταφιάστηκε δίχως προσευχές, αγιασμό ή τις ευλογίες της Εκκλησίας. Ο βασιλιάς των Αγγλίας, Ιρλανδίας, Ανζού, Άρλ και Κύπρου έμεινε αποκλεισμένος από την κοινότητα της Καθολικής Εκκλησίας."

Otto Rahn: "Σταυροφορία ενάντια του δισκοπότηρου" 1933

Συνέντευξη του Αριστοτέλη Καλέντζη απο τον Μαύρο Κρίνο

Η συντακτική ομάδα του Μαύρου Κρίνου έχει την τιμή να παρουσιάσει την συνέντευξη του Αριστοτέλη Καλέντζη. Ο Αριστοτέλης Καλέντζης διώχθηκε ανηλεώς από τις δημοκρατικές δυνάμεις και φυλακίστηκε δώδεκα έτη για τις ιδέες του.

Παρέμεινε πιστός στην ιδεολογία του και αποτελεί παράδειγμα για όλους εμάς. Θα θέλαμε να ρωτήσουμε πολλά περισσότερα ο χώρος όμως του λιτού ιστολογίου μας δεν μας το επιτρέπει. Τον ευχαριστούμε για τον πολύτιμο χρόνο του.


ΜΚ : Αγαπητέ συναγωνιστή καταρχάς είναι ύψιστη τιμή για εμάς να σε φιλοξενούμε στο ιστολόγιο της Αυτόνομης Κίνησης Μαύρος Κρίνος.

Αρ. Καλ : Παραμένω σταθερός σε μία τοποθέτηση πιστεύοντας ότι η Tιμή επιφυλάσσεται πάντα στον μεγαλύτερο όταν συναντά νεωτέρους. Η περιρρέουσα γεροντοκρατία χρειάζεται όχι μόνον σοβαρά «αντίδοτα» αλλά και … επίγνωση !


ΜΚ : Θα θέλαμε να μας πληροφορήσεις σε ποια ηλικία εντάχθηκες στις γραμμές του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού.

Αρ. Καλ : Τέτοιες «εντάξεις» ή τις διασφαλίζει η στιγμή της … «συλλήψεως» ή αποτελούν ευκαιρίες δια βίου απωλεσθείσες … Απαντώντας επί της ουσίας , θα προσδιορίσω ότι ενετάγην στον Εθνικοσοσιαλισμό τις … απογευματινές ώρες της 8ης Αυγούστου 1952 , όταν έβλεπα για πρώτη φορά το φως του ζωοδότη Ηλίου , κάπου στην Θράκη. Α , κάτι ακόμη : ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν νοείται σαν «Ελληνικός» ή άλλος ! Ο Εθνικοσοσιαλισμός αποτελεί την ουσία του Λευκού Ανθρώπου και δεν αποτελεί κατ’ απονομήν passe-par-tout «προνομιούχων Prominenten» αλλά δέσμευση χρέους παραγωγής Πολιτισμού !




ΜΚ :
Ποιο είναι το έτος που αρχίζει η γνωστή πολιτική δίωξη σου και ποια τα κύρια γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή ;

Αρ. Καλ : Κάπου ανάμεσα στην … «παρένθεση» όπως την χαρεκτήρισε ο κ. Παττακός , δηλαδή , επί επταετίας , όταν αντετέθην στην εχθρότητα του τότε Τμήματος Αλλοδαπών της Κρατικής Ασφαλείας προς τους διωκομένους Αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. στην Αθήνα. Και προς αποφυγή παρεξηγήσεων , ουδέποτε υπήρξα «αντιστασιακός» ( η προσωπική μου αισθητική δεν θα το επέτρεπε …) απλώς , υπήρξα και υπάρχω συντεταγμένος με όσους θεωρώ (και χωρίς να …αναθεωρώ !) ως αγωνιζομένους υπέρ Εθνικών Δικαίων.


ΜΚ : Κατά την διάρκεια της πολύχρονης φυλάκισης σου γνώρισες τον Χριστόφορο Μαρίνο. Ποια η σχέση μεταξύ σας και ποια η γνώμη σου για τον Μαρίνο ως άνθρωπο ;

Αρ. Καλ : Ο Χριστόφορος Μαρίνος υπήρξε ένας οξυδερκέστατος Αγωνιστής , με ευρύτητα πνεύματος και γενναιότητα ψυχής , προικισμένος με δραστικούς αυτοδιορθωτικούς μηχανισμούς. Δυστυχώς η έμφυτη ψυχική γενναιότητά του δεν τον βοήθησε ώστε να αντιληφθεί εγκαίρως την κρατική ιταμότητα και να αποφύγει την παγίδα των δειλών ενστόλων δολοφόνων του ! Αντιμετωπίσαμε μαζί τον κοινό εχθρό όταν βρισκόμασταν «intra muris» και διδάξαμε στον αστικό «δεσμοφύλακά» μας ότι είναι ξεβράκωτος προ της συσπειρώσεως εκείνων που μπορούν να σκέπτονται !


ΜΚ : Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στην διάρκεια του εγκλεισμού σου στα κάτεργα της Καραμανλικής δημοκρατίας ; Τι ήταν αυτό που σε κράτησε δυνατό και ακμαίο και βγήκες όρθιος από την φυλακή ;

Αρ. Καλ : «Δύσκολη στιγμή» απλώς …δεν υπήρξε ! Η αδιάπτωτη μάχη μου με την κρατική χωματερή της καραμανλικής πρωκτο-κρατίας «έτερπε» τον καθημερινό επαναστατικό «οργασμό» μου , διασκεδάζοντας τον εγκλεισμό μου !


ΜΚ : Όπως περιγράφεις και στο βιβλίο σου «Δημοκρατία ’80 – Κάτεργο» στις φυλακές γνώρισες επίσης δυο Σύριους Εθνικοεπαναστάτες Αντισιωνιστές τους αδερφούς Kadura.
Θα θέλαμε να μας περιγράψεις τυχόν αναμνήσεις σου από αυτή την γνωριμία και πως βλέπεις την σημερινή αντίσταση Παλαιστινίων και Αράβων ενάντια στον Σιωνισμό.

Αρ. Καλ : «Αναμνήσεις από την γνωριμία» χμμμ … Μπορώ να πω ότι ήσαν πολύ καλά όλοι όταν συναντηθήκαμε στον Πόλεμο του Κόλπου , όπου βρέθηκα ως Δημοσιογράφος ξένης εφημερίδος.

Η παγκόσμια αντι-σιωνιστική αντίδραση (και όχι μόνον των Αράβων) έχει τον χαρακτήρα των αποτελεσμάτων του συμπιεζομένου ελατηρίου το οποίο , μοιραία και νομοτελειακά , θα εκτιναχθεί ! Αλίμονο ! Ο σιωνισμός , όσο εγκληματεί παγκοσμίως , όσο προσπαθεί να φιμώσει εκβιαστικά εκείνους που αντιλαμβάνονται και επισημαίνουν τα εγκλήματά του , τόσο προσεγγίζει προς την διεθνή απαξία και την συντριβή του. Ήδη , οι παγκόσμιες Αναθεωρητικές Έδρες του απατεωνίστικου «ολο-απαυτώματος» μαρτυρούν ότι το σιωνιστικό μίσος κατά της Πολιτισμένης Ανθρωπότητος εξουδετερώνεται οσημέραι.


ΜΚ : Τα βιβλία σου που μπορεί κάποιος να τα βρει ; Υπάρχει κάποια σκέψη για επανέκδοση παλαιότερων κειμένων ή κάποια μελλοντική έκδοση νέου βιβλίου ;

Αρ. Καλ : Ο σημερινός άνθρωπος, δούλος των αντι-φυσικών επιλογών του, αυτο-υποχρεώνεται σε αποπληρωμή πλαστικών τραπεζικών καρτών και παρα-δανείων , οπότε ο χρόνος του για διάβασμα εκ των πραγμάτων περιορίζεται. Ας μη του προσθέτουμε επιπλέον «προβλήματα»…


ΜΚ : Πες μας λίγα λόγια για μια αγαπημένη σου δραστηριότητα την έφιππη τοξοβολία.

Αρ. Καλ : Θα μεταφέρω ένα απόσπασμα από τον διαδικτυακό χώρο της Ομάδος μας :

“H Ιππασία, αναμφιβόλως , αποτελεί το κορυφαίο των αθλημάτων όπου , δύο αθλητές ταυτoχρόνως (Ίππος και Ιππέας) , δύο πλάσματα με ανεξάρτητη βούληση και διαφορετική «δομή» , συντονίζονται για να καταφέρουν ένα κοινό αποτέλεσμα! Αν όμως , η κοινή Ιππασία με τους δύο ετερογενείς παράγοντες (Ίππο και Ιππέα) θεωρείται -και είναι ! - κορυφαίο άθλημα , τότε η Έφιππη Τοξοβολία , όπου στους δύο προαναφερθέντες ετερογενείς παράγοντες προστίθεται και ένας τρίτος (Τοξοβολία) , θα μπορούσε να θεωρηθεί το «επιστέγασμα» της …κορυφής!

Ασφαλώς Πολεμική Τέχνη και όχι απλό «άθλημα» , ασφαλώς απρόσιτη για το ευρύ Κοινό και ενδεδειγμένη μόνο για μαχητικούς χαρακτήρες , η Έφιππη Τοξοβολία είναι η πλέον αρχέγονη εκδήλωση ισορροπιστικής ικανότητος αλλά ταυτοχρόνως και ευθυβολίας που έχει να επιδείξει η Ανθρωπότητα. Ισορροπιστική , όχι μόνον του σώματος (αυτό παρετηρείτο και στα Ταυροκαθάψια…) αλλά κυρίως του πνεύματος του Ιππέως !”


[www.horsebackarcherygr.com]




ΜΚ :
Έχεις κάποιες άλλες ασχολίες πέρα από την έφιππη τοξοβολία ;

Αρ. Καλ : Πολλές , όπως την Προϊστορική Αρχαιολογία (σε επαγγελματικό επίπεδο) και την …ποδηλασία την οποία θα ήθελα να ασκώ …επαγγελματικά αλλά διαφεύγει - ακόμη - της εντάξεως σε κλίμακα … Φ.Π.Α. εν Ελλάδι ! Βλέπετε, η δημοκρατία η οποία που ήδη κατήργησε το «Φασιστικό Ι.Κ.Α.» και το «Φασιστικό 8ωρο» , μετατρέποντας σε είλωτα τον σημερινό δημοκράτη πολίτη , αφού απέτυχε να φορολογήσει τους … σκύλους (επί αθλίου προτέρου καθεστώτος Ν.Δ.) ίσως της απομένει (επί εξίσου αθλίου παρόντος καθεστώτος Ν.Δ.) η φορολόγηση του … ποδηλατείν !


ΜΚ : Τι σημαίνει για εσένα ο Εθνικοσοσιαλισμός ;

Αρ. Καλ :
Κάποτε, ο Μάνος Χατζιδάκις είχε γράψει στα «Σχόλια του Τρίτου» ότι για τον Καλέντζη ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι «ένα δοχείο πνεύματος». Ασφαλώς ισχύει κι αυτό ! Πάντως, για μένα ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι ένα Πλαίσιο Βίου ή και τηλεκατευθυνόμενο εμπύρευμα ψυχοτεχνικής παρενοχλήσεως ανοήτων ! Ένα λαμπρό sendero luminoso πάνω στο οποίο ο Λευκός Άνθρωπος πορευόμενος ανακαλύπτει , τόσο την Θούλη , όσο και την Ιθάκη του.


ΜΚ : Ποιο θα ήταν το πρώτο βιβλίο που θα πρότεινες να διαβάσει ένας νέος συναγωνιστής ;

Αρ. Καλ : Μα , ασφαλώς , την «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» του Πλάτωνος. Και δεν το συνιστώ μόνον ως το «πρώτο» αλλά και ως το … μοναδικό , αφού τα γράφει όλα !


ΜΚ : Κάποιοι λένε ότι οι ιδέες του Ε/Σ είναι ξεπερασμένες και ότι η εποχή στην οποία θα μπορούσαν να εφαρμοστούν έχει παρέλθει προ πολλού , άρα πρέπει να συμβιβαστούμε με το σύστημα ή να επιλέξουμε κάτι άλλο. Τι έχεις να τους απαντήσεις ;

Αρ. Καλ : Des beaux vins! Άλλως … «Καλά κρασά !». Βεβαίως , η οινογνωσία δεν είναι και το ‘forte’ αυτών των ημι-κρετίνων ( η γευστική «ευφυΐα» είναι και αυτή μία ευφυΐα…) αλλά , δυστυχώς , προ μιας τέτοιας ανοησίας , μόνον η προρρηθείσα «ευχή» συγχωρείται !


ΜΚ : Ποιο πιστεύετε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ελληνικού Ε/Σ «χώρου» ;

Αρ. Καλ : Οι εντός εισαγωγικών «Ε/Σ»! Ο Εθνικοσοσιαλισμός , όπως και όλα τα μεγαλειώδη «πράγματα» προσελκύουν τους μικρούς οι οποίοι πασχίζουν να «μεγαλώσουν» κλέβοντας «κάτι» από το μεγαλείο του Εθνικοσοσιαλισμού. Αυτό αποτελεί και το πρόβλημα !


ΜΚ : Ο Μαύρος Κρίνος όπως έχει δηλώσει επανειλημμένα επηρεάστηκε κυρίως από την πολιτική σκέψη του περιοδικού Αντίδοτο και Γαμμάδιον.
Θα θέλαμε την γνώμη σου για αυτά τα δύο περιοδικά και πως πιστεύεις ότι συνέβαλλαν στην σύγχρονη Εθνικοεπαναστατική σκέψη ;

Αρ. Καλ : Τα δύο αυτά περιοδικά (και βεβαίως , μία σειρά κειμένων του περιοδικού της «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ» συγγεγραμμένων από αξίους Συναγωνιστές της τελευταίας – σχεδόν - τριακονταετίας) σηματοδοτούν μία πολιτειακή Σκέψη για την οποία ο Πλάτων θα ήταν πολύ υπερήφανος ! Αυτές οι συγκεκριμένες πηγές αριστοκρατικής διανοήσεως δείχνουν ένα ελπιδοφόρο «Εθνικό Αζιμούθιο» στους επερχομένους και , ίσως γι αυτό , αποτελούν επαξίως το «αλεξικέραυνο» του μίσους του παρόντος πρεζεμπορικού συστήματος. Η δημοκρατικώς εκπορνευόμενη συμμορία των κυβερνώντων έχει πολλά να φοβάται από αυτά τα τρία έντυπα - κάρφος των οφθαλμών της !


ΜΚ : Τρία πρόσωπα που θα θέλαμε να μας πεις την γνώμη σου και τι συμβολίζουν για εσένα : Σίτσα Καραϊσκάκη , Αριστείδης Ανδρόνικος και Μίκης Μάντακας.

Αρ. Καλ : Ένα Fascio Αξιών το οποίο απολήγει στον κοινό «πέλεκυ» της Λευκής κατισχύσεως.


ΜΚ : Μετά τον τέλος του Δεύτερου Μεγάλου Πολέμου τα σύμβολα οι ιδέες και τα πρόσωπα των Εθνικοεπαναστατικών Δυνάμεων που ηττήθηκαν στα πεδία των μαχών εμφανίζονται στο Περονικό καθεστώς , στην χώρα του Νάσερ αλλά και στην σύγχρονη εποχή μέσα από τους συναγωνιστές του SSNP στην Συρία , στην Χεζμπολάχ κ.α. Γεγονός που αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο ότι η πολιτική κληρονομιά της Εθνοκοινωνικής ιδεολογίας ζει , αναπνέει και υπάρχει σε διαφορετικές χώρες σε όλο τον κόσμο. Ποια η γνώμη σου σε αυτό ;

Αρ. Καλ : Πρώτα απ΄όλα ΔΕΝ «ηττήθησαν»! Ο Εθνικοσοσιαλισμός κατενίκησε και θα κατανικά διότι δεν αποτελεί «ρεύμα» αλλά Φύση η οποία παραμένει ΑΝΙΚΗΤΗ ! Αυτό απαντά και στο ερώτημά σας : όπως επισημαίνετε « … η πολιτική κληρονομιά της Εθνοκοινωνικής ιδεολογίας ζει , αναπνέει και υπάρχει σε διαφορετικές χώρες σε όλο τον κόσμο…» διότι η Φύση δεν εκριζώνεται αλλά παρακολουθεί τον οικητήριο «χώρο» της ο οποίος δεν είναι άλλος από τον Λευκό Άνθρωπο !


ΜΚ : Τέλος θα θέλαμε αφού σε ευχαριστήσουμε για τον χρόνο σου να στείλεις ένα μήνυμα σε όλους όσους μας διαβάζουν , σε όλους αυτούς που πολεμούν για ένα καλύτερο μέλλον.

Αρ. Καλ : Μόνο μία λέξη , μία προτροπή , κάτι που για μένα αποτελεί καθημερινή πρακτική : Π Ο Λ Ε Μ Α Τ Ε ! Και , θερμά συγχαρητήρια για τον προσωπικό σας Πόλεμο μέσα από αυτό το Ιστολόγιο।

Διατροφική γενοκτονία. - Θέλουν να μας ξεπατώσουν και δια νόμου τα Αμερικανάκια

Ο ΝΕΟΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ (USA: Νόμος S-510)

Το θέμα δε θα ήταν φοβερό αν ο κώδικας όντως ακολουθούσε την αρχική του λογική. Ο κώδικας αναγράφει πλέον μόνο τα διατροφικά είδη που επιτρέπονται και ορίζει αυτομάτως παράνομη κάθε παρέκκλιση απ' τα επιτρεπόμενα.
Έως και σήμερα η υιοθέτηση όλων των διατάξεων του κώδικα δεν ήταν υποχρεωτική για όλα τα κράτη. Ωστόσο, μετά και την τελευταία συνεδρίαση της επιτροπής το 2008 στην Ελβετία, όπου οι ΗΠΑ τέθηκαν επικεφαλής της επιτροπής, οι παράγραφοι για τα πολυβιταμινούχα τρόφιμα ενεργοποιήθηκαν και η εφαρμογή του κώδικα γίνεται πλέον υποχρεωτική για όλες τις χώρες του ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου).
Κάθε χώρα που θα υποδεχτεί τον κώδικα θα είναι υποχρεωμένη να μην εμποδίζει με κανένα τρόπο την ελεύθερη εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, ζώων και επικίνδυνων χημικών. Οποιαδήποτε αντίσταση στον κώδικα θα θεωρείται συγκαλυμμένη παρεμπόδιση του εμπορίου και θα έχει ως συνέπεια οικονομικές κυρώσεις για τη χώρα που θα αντιδράσει. Επίσης η χώρα εκείνη δε θα μπορεί να εισάγει ή να εξάγει κανένα προϊόν διατροφής. Στην Ελλάδα εισάγουμε το 60% της διατροφής μας. Μια αντίσταση λοιπόν στον κώδικα θα σήμαινε οικονομική καταστροφή. Λύση υπάρχει αν αξιοποιήσουμε τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις αλλά πλέον δεν υπάρχουν κίνητρα εξασφάλισης και διαβίωσης του αγρότη κι έτσι η γη ηθελημένα ερημώνει για να δοθεί μια νύχτα σε επιτηδείους.
Η Ελλάδα εκτός του ότι συμμετέχει στον ΠΟΕ , τυγχάνει να είναι μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης, που σημαίνει ότι επίσημος διαπραγματευτής σε όλες τις συμφωνίες είναι η ευρωπαϊκή επιτροπή. Οι υπεύθυνοι στην Ελλάδα τηρούν σιγή ιχθύος. Γνωρίζουν αλλά επικαλούνται τη θέση τους και δε θέλουν να μιλήσουν (πρόεδρος ΕΦΕΤ κ.α.)
ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΑΣ
Με την εφαρμογή του κώδικα, βιταμίνες A, B, C, D, ιχνοστοιχεία όπως ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο θα είναι παράνομα, όταν οι ποσότητές θα είναι θεραπευτικές. Ο νέος κώδικας θα απαγορεύει τη χρήση θρεπτικών ουσιών όπως βιταμίνες ή μέταλλα οι οποίες λαμβάνονται για πρόληψη ή την αντιμετώπιση κάποιας πάθησης. Αυτές οι ουσίες θα χαρακτηρίζονται ως τοξικές και δηλητήρια. Αυτό σημαίνει ότι θα απαγορεύεται ακόμη και η συνταγή γιατρού, που δίνει συμπληρώματα διατροφής ή φάρμακα με βιταμίνες, ακόμα κι αν κάποιος τα έχει πραγματικά ανάγκη. Συγκεκριμένα η δοσολογία θα περιορίζεται μονό στο 15% της συνιστώμενης ποσότητας. Η θεραπεία θα υπάρχει με άλλα φάρμακα των εταιριών τα οποία θα κοστίζουν πολύ περισσότερο. Το ίδιο απαγορευμένες θα είναι και οι διατροφικές συμβουλές που έχουν να κάνουν με την ενίσχυση της διατροφής, μέσω της λήψης θρεπτικών ουσιών. Τα τρόφιμα θα υποβάλλονται υποχρεωτικά σε ελέγχους για τις ποσότητες που εμπεριέχουν και θα τροποποιούνται με ακτινοβολία, έτσι ώστε να αποβάλλουν οποιαδήποτε πλεονάζουσα "τοξική" ουσία. η λίστα των θρεπτικών ουσιών που θα επιτρέπονται θα είναι αρκετά περιορισμένη.
Εκτός του ότι ο κώδικας θα θέσει εκτός λίστας, σημαντικά συστατικά για την ανθρώπινη διατροφή, την ίδια στιγμή προστίθενται σ' αυτές κάποιες επιβλαβείς ουσίες, όπως για παράδειγμα το φθόριο, το οποίο παράγεται από βιομηχανικά απόβλητα. Ήδη το 66% του νερού των ΗΠΑ φθοριώνεται.
[Το φθόριο πρωτοχρησιμοποιήθηκε στο Γκουλάγκ επειδή ανακαλύφθηκε ότι οι κρατούμενοι που έπιναν νερό με φθόριο ήταν συγκαταβατικοί κ μπορούσες έτσι εύκολα να τους ελέγξεις και να τους χειραγωγήσεις. Πλέον το συναντάμε σχεδόν σε όλες τις οδοντόκρεμες κ αρκετά κράτη πλέον φθοριώνουν το νερό]. Πέρα από τη λίστα των παράνομων "τοξικών" συστατικών των τροφών, η επιτροπή Alimentarius ανοίγει το δρόμο στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, αλλά και ζώα που θα παράγουν την τροφή μας.
Ο νέος κώδικας προβλέπει ότι οι αγελάδες που θα παράγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα, θα λαμβάνουν υποχρεωτικά την αυξητική ορμόνη rBGH της διαβόητης πολυεθνικής Monsato. Ήδη το αγελαδινό γάλα αποτελεί το νούμερο 1 κίνδυνο ασθενειών του πλανήτη. Κάθε ζώο που θα χρησιμοποιείται για τη διατροφή μας θα υφίσταται αγωγή με υποκλινικά αντιβιοτικά και αυξητικές ορμόνες επίσης υποχρεωτικά. Ο κώδικας απαιτεί κάθε είδους τροφής να υφίσταται επεξεργασία με ακτινοβολία εκτός κι αν καταναλώνεται ωμό και σε τοπικό επίπεδο. Ο κώδικας συμπεριλαμβάνει φυσικά και τα βιολογικά προϊόντα που πλέον βιολογικά θα θεωρούνται όταν και σε αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί κτηνιατρικά φάρμακα, αυξητικές ορμόνες κτλ. κατά συνεπεία μάλλον οποίος θέλει θα το βαφτίζει βιολογικό.
Ακόμη και εξαιρετικά επικίνδυνα εντομοκτόνα όπως το DDT, για το οποίο στο παρελθόν είχε δημιουργηθεί σάλος όταν αποδείχτηκε η καρκινογόνα επίδρασή του, θα εισαχθούν και πάλι στο εμπόριο. Το DDT, η διελδρίνη η αλδρίνη, το εξαχλωροβενζόλιο και το camphechlor κρίθηκαν από 176 χώρες επικίνδυνα και απαγορευτήκαν το 1991 στη σύνοδο της Στοκχόλμης. Και όμως, επιστρέφουν κανονικά και με το νόμο 7 απ' τα 9 απαγορευμένα επικίνδυνα εντομοκτόνα!!! Πολλές λειτουργίες και συστήματα ενζύμων του ανθρώπου μοιάζουν με αυτά των εντόμων, οπότε ο νοών νοητό...διαφορές παθήσεις που οφείλονται στην υποδιατροφη και στους προαναφερθέντες παράγοντες, είναι οι πλέον επικερδείς όπως ο καρκίνος, ο ζαχαρώδης διαβήτης, καρδιαγγειακές παθήσεις κ.α. Άλλη μια ουσία που θα επιτρέπεται με το νέο κώδικα, είναι η αφλατοξίνη, καθώς επίσης και η συσσώρευσή της σε υψηλά ποσοστά στο γάλα. Η συγκεκριμένη ουσία είναι η δεύτερη πιο καρκινογόνα και συναντάται σε μουχλιασμένες ζωικές τροφές.
Είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ' τον κώδικα. θυμίζουμε, ότι ο εμπνευστής του κώδικα ήταν ο ιδρυτής τριών πανίσχυρων σήμερα φαρμακοβιομηχανιών.
ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΟΔΗΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΦΥΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΣΤΙΣ 1-4-2011
ο κώδικας διατροφής εδώ κ περισσότερο από 10 χρονιά επιταχύνεται κ επεκτείνεται. 185 χώρες έχουν ενσωματώσει τον κώδικα διατροφής στα νομικά τους συστήματα. στην πλήρη εφαρμογή του αν καταφέρουν να περιορίσουν τις αντιδράσεις μας, θα είναι καταστρεπτικές για την ανθρωπότητα και γενικά για τη ζωή μας. Προς το παρόν γίνονται "εμβολιασμοί" με οδηγίες προς τα κράτη, με θέσπιση νόμων που καλλιεργούν το έδαφος για την πλήρη εφαρμογή του. Ίσως απ' το 2017 να δούμε πράματα κ θάματα. Από 1 Απριλίου 2011 μπαίνει σε εφαρμογή μια οδηγία της ευρωπαϊκής ένωσης η οποία θα εφαρμοστεί και απ' την Αγγλία, η οποία περιλαμβάνει τα φαρμακευτικά παραδοσιακά προϊόντα φυτικής προέλευσης.
Στην Ελλάδα ψηφίστηκε από "επιτροπή", κατά τον προσφιλή τρόπο, προκειμένου να διατηρείται η ανωνυμία. Απ' τις 1 Απριλίου 2006 και για τα επόμενα 5 χρονιά δόθηκε περιθώριο να κατοχυρωθούν φυτικά προϊόντα. Κατοχυρώθηκαν λοιπόν μόλις 183. Μονό αυτά τα προϊόντα αποτελούν εμπορεύσιμο είδος και κατά "ναπολεόντειο" νομό το εμπόριο άλλων φυτικών προϊόντων που δεν περιλαμβάνει η λίστα είναι παράνομο, επομένως δε θα υπάρχει στα ράφια των καταστημάτων. Αν υπάρξει κατανάλωση κάποιου φυτικού προϊόντος στο σπίτι, που δεν περιλαμβάνεται στη λίστα και ως εκ τούτου δεν έχει περάσει από έλεγχο φαρμακοβιομηχανίας, ο καταναλωτής μπορεί να έχει πρόβλημα με το νόμο. Ναι, μπορεί να μηνυθεί π.χ. μια μητέρα για το τσάι που έφτιαξε στο παιδί κ αυτό έπαθε ενδεχομένως μια άσχετη αρρώστια κτλ. Επίσης η οδηγία απαγορεύει συμπληρώματα διατροφής, απαγόρευση εναλλακτικών μεθόδων θεραπείας, κλείσιμο των σχολών ομοιοπαθητικής που ως γνωστό αυτός ο τρόπος θεραπείας είναι φιλικός προς το σώμα μας κ όχι επιθετική ιατρική με παρενέργειες. Απαγόρευση βιβλίων σχετικά με τη χρήση βοτάνων και ιχνοστοιχείων κ.α.
Το φυτικά προϊόντα έχουν ελάχιστο κόστος παραγωγής καθώς είναι προϊόντα της φύσης. εφόσον όμως εμπορευτούν ως εκχύλισμα, επεξεργασία, συσκευασία κτλ από τις φαρμακευτικές εταιρίες, ανεβαίνει 1000 φορές πάνω η αξία τους. 1 στρέμμα ελληνικής αγρίας φύσεως η φαρμακευτική εταιρία υπολογίζεται ότι μπορεί να έχει κέρδος το χρόνο από 10000-20000 €. Πρόσφατα η κυβέρνηση θέλησε να ψηφίσει νομό για τις περιοχές νατούρα οι οποίες ήδη καταλαμβάνουν το 23% της Ελλάδος όταν στα υπόλοιπα κράτη του κόσμου δεν υπερβαίνει το 4%. Αυτές οι περιοχές είναι έτοιμες να παραδοθούν προς εκμετάλλευση από φαρμακευτικές κ λοιπές εταιρίες και για τον ίδιο λόγο πρέπει να σκεφτούμε αν είναι τυχαία η απελευθέρωση του επαγγέλματος των φαρμακοποιών καθώς εμπεριέχει ορούς που τείνουν στα παραπάνω.
Αξίζει ακόμα να σημειωθούν οι ενέργειες του πρωθυπουργού μας Γ.Α.Π. που δε χάνει ευκαιρία να δίνει πρώτος το καλό παράδειγμα κ να αποδεικνύει για ποιους δουλεύει. Πριν λίγους μήνες υπέγραψε την εισαγωγή μεταλλαγμένο σπόρο πατάτας, ειδικώς για τη χωρά μας και όχι για τα κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης. Έρευνες γνωστών έδειξαν πως ο μεταλλαγμένος αυτός σπόρος πατάτας προκαλεί γεννητικές μεταλλάξεις.
Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως η νέα τάξη πραγμάτων τα τελευταία λίγα χρονιά προχωράει με βήματα γοργά. Κάτω απ' το δόγμα του σοκ
που υποβάλλουν τον άνθρωπο μας περιμένουν αλλαγές που δε μπορεί ο μέσος νους να συνειδητοποιήσει. Ενδεχομένως ο μέσος νους να είναι αποχαυνωμένος απ' τον έλεγχο και την προπαγάνδα που του ασκείται με ποικίλους τρόπους . Έτσι αδυνατούν να αντιληφθούν το βαθμό έλλειψης συνειδητότητας.
Στον «κώδικα διατροφής» ταιριάζει περισσότερο η ονομασία «κώδικας διαστροφής». Σε κάποιους θα φανούν ακραία όλα αυτά που διάβασαν. Μήπως όμως δε γνωρίζουμε την ιστορία του παρανοϊκού συλλογικού νου? Ας είμαστε λοιπόν σε εγρήγορση κ ας μοιραστούμε τις γνώσεις μας υπερασπιζόμενοι τα φυσικά δικαιώματα μας.

ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ

« ..... Και μετά θαρθεί ο Κάπρος της Κορνουάλλης και θα πατήσει το σβέρκο των βαρβάρων. Ο Κάπρος θα γίνει κύριος του Ωκεανού και αφέντης πάνω από τα δάση της Γαλατίας. Κι ο Κάπρος θα χαθεί αλλά δε θα χαθεί και το τέλος του θάναι για όλους ένα μυστήριο. Και το όνομα του Κάπρου θα είναι πάντα στα χείλη του λαού του και τα κατορθώματά του θάναι ψωμί και κρασί στο στόμα αυτών που δηγιούνται ιστορίες .....
..... Ώσπου ναρθεί ο Κάπρος για δεύτερη φορά από τη χώρα που δεν την ξέρει κανείς.....
»


Νωρίς εκείνο το πρωί θα βρίσκομαι στο αλσύλλιο ανάμεσα στους δύο λόφους, στο ερειπωμένο ερημητήριο δίπλα στο ξωκλήσι. Θα διασχίσω το δάσος με τις οξιές και θα φτάσω στη γυάλινη λίμνη πριν το πρώτο φως σκορπίσει την ομίχλη.
Εγώ ήμουν τότε ο τελευταίος, εγώ μονάχα ξέρω που έριξα το θρυλικό Σπαθί.
Θα περιμένω στην ακτή παρατηρώντας την επιφάνεια του διάφανου νερού να διακρίνω τη στιγμή, που ο κύκλος του μεγάλου χρόνου θα ολοκληρωθεί. Κι όταν η λίμνη μοιάζει με υδάτινο ουρανό πάνω στη γη, ένα χέρι με σιδερένιο γάντι μέσα από το νερό, όπως παλιά θα εμφανιστεί. Η Κυρά της Λίμνης θα επιστρέψει το Εξκάλιμπερ από τη μήτρα της ανυπαρξίας στο φως του κόσμου, στη νέα μας ζωή. Θα πιάσω με τα δύο χέρια τη λαβή και τρείς φορές στον άνεμο θα το βαφτίσω, στρέφοντας προς τη φλογισμένη ανατολή. Πάνω στο υγρό ατσάλι, ο πρώτος Ήλιος ανελέητος θα αποκαλυφθεί.


Έπειτα, πίσω στο ξέφωτο του δάσους θα γυρίσω, να το καρφώσω στον πέτρινο βωμό και τη θέση μου να πάρω στου Κάπρου τη σιωπηλή γραμμή. Και οι εκατόν πενήντα σύντροφοι της Παλαιάς Φρουράς θα είναι εκεί, άγιοι κι αμαρτωλοί από τον ουρανό κι από τη γη.
Πρώτα με σεβασμό θα προσφερθούν οι οφειλόμενες χοές. Το αίμα θα ποτίσει τη κόψη του Σπαθιού και θα κοκκινίσει τον βράχο στην υποδοχή. Μετά με κλωνάρια και καρπούς από πεύκα και βελανιδιές θα στολίσουμε τις πανοπλίες και θα καλύψουμε με μούρα και κάστανα κι άγρια σταφύλια τις ασπίδες. Τα πράσινα και χρυσαφιά λάβαρα του Μαύρου Άστρου θα υψωθούν και μανιασμένη θύελλα θα ξεσπάσει.
Και μέσα στη καταιγίδα θα σπάσουμε τις κούφιες πέτρες γιά να ξυπνήσουν οι κοιμισμένοι Δράκοι. Καιόμενος ανάμεσά τους, ο αναγεννημένος Κάπρος θα μας κεράσει άρτο και οίνο και η αρχαία συμφωνία θα σφραγιστεί.


Κι όταν τελειώσει η τελετή, θ’ανοίξουμε τις πύλες του καθαρτηρίου να ελευθερώσουμε τις έκπτωτες ψυχές. Όχι πιά αγνή αγάπη και γλυκερές μπαλάντες ούτε άγια δισκοπότηρα και κούφια ηθική. Θα ζήσουμε στ’ αλήθεια τούτη τη φορά γιά να δημιουργήσουμε με σκληρότητα τον Κόσμο από την αρχή.
Οι Ιππότες της Αυγής σιωπηλά θα καλπάσουν στην ανοιξιάτικη φωτιά του χορταριού, στα σκοτεινά όνειρα, στα ξεχασμένα έθιμα και στις φθαρμένες παραδόσεις.
Κι όταν θα ’χουμε σπείρει πιά μιά νέα, υπεράνθρωπη φυλή, άξια να κατοικήσει τη γη, θα επιστρέψω στο δάσος με τις οξιές, λίγο πριν τη δύση. Μόνος μου στο λυκόφως, θα βυθιστώ στη γυάλινη λίμνη να ξαναδώσω πίσω το Σπαθί.

...Κι όλα αυτά είναι γραμμένα στο Βιβλίο των Ψευδοπροφητειών του Ιππότη του Ήλιου...

Από: Sun War Flag

Η οικονομική μας υποδούλωση θα είναι μόνο η αρχή...


Τα εφιαλτικά σενάρια για την Ελλάδα μέρα με τη μέρα αρχίζουν να παίρνουν σάρκα και οστά. Αυτά που κάποτε έλεγαν οι "κινδυνολόγοι" σήμερα αποτελούν πραγματικότητα και η κυβέρνηση πλέον για να αντιμετωπίσει την κρίση το βάζει στα πόδια αφήνοντας δεξιά κι αριστερά σενάρια για πρόωρες εκλογές την άνοιξη. Το σενάριο είναι πολυπαιγμένο και προβλέψιμο πλέον, μένει να τα βρουν αυτοί που πρέπει στις ημερομηνίες. Ως γνωστόν, η κυβέρνηση εδώ και αρκετούς μήνες αποφάσισε να ρευστοποιήσει τη δημόσια περιουσία για να εξοφλήσει το δημόσιο χρέος. Η επαχθής σύμβαση λήψης δανείου 110 δισ. ευρώ ήρθε να "επισπεύσει" τη διαδικασία και πλέον καλείται η χώρα να ιδιωτικοποιήσει άμεσα το οτιδήποτε προκειμένου να βρει 50 δισ. για να καλύψει ένα μέρος του χρέους. Μεταξύ αυτών αεροδρόμια, λιμάνια, χιονοδρομικά κέντρα, ακίνητα, παραλίες, τη ΔΕΗ και ...598 νησιά, τα οποία βγαίνουν κι αυτά "στο σφυρί". Και τα χειρότερα μάλλον δεν έχουν έρθει ακόμα.

Ήδη οι της τρόικας είναι λαλίστατοι όσο ποτέ, προχωρούν μάλιστα και σε συνεντεύξεις τύπου, υποκαθιστώντας την κυβέρνηση, ενώ αυτή ανήμπορη να διαχειριστεί την κρίση, αρκείται στο να καθησυχάζει μέσω των φερεφώνων και των ΜΜΕ. Τραγική περίπτωση να είσαι σήμερα υπουργός, όμως εκείνοι το διάλεξαν.

«Η χώρα δεν καταρρέει. Απέκτησε πρόσωπο και αξιοπιστία και όλες οι εκτιμήσεις πλέον είναι αισιόδοξες για τον αγώνα που δίνουμε. Η αξιολόγηση είναι θετική, παρά τον ορυμαγδό απαισιοδοξίας που υπάρχει από διάφορα κόμματα ή πολιτικά πρόσωπα. Δυστυχώς, αυτός ο ορυμαγδός απαισιοδοξίας συνεχίζεται και από μερίδα των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα μεμψιμοιρίας απαισιοδοξίας καταστροφολογίας και παραίτησης».

Αυτά δήλωσε ο Γ. Παπανδρέου και νομίζω θέλει να μας τρελάνει όλους. Η χώρα ακόμα και αν δεν καταρρεύσει, είναι σίγουρο ότι θα ξεπουληθεί στο σύνολό της!

Πλέον όπως καταλαβαίνει κανείς, δε χρειάζεται να χρησιμοποιείς άμεση βία αλλά με τις κατάλληλες προϋποθέσεις που έχεις δημιουργήσει, μπορείς να κατακτάς θεσμικά και οικονομικά τους αντίπαλους σου, προκειμένου να δουλεύουν για εσένα, και να σου παράσχουν τα μεγαλοπρεπή ποσά που θέλεις και φυσικά μπορείς πλέον να τους έχεις σκλάβους σου (λέγε με ΔΝΤ και ΕΕ). Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα ελέγχεται από εξωθεσμικούς οργανισμούς "στήριξης", υποχείρια των G20 και πάει λέγοντας. Οι δύο αυτές οργανώσεις που προαναφέρθηκαν, έχουν συνάψει συμφωνία με τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση όπου πλέον τους παρέχεται η εξουσία επί των εσωτερικών θεμάτων της Ελλάδας. Οι νόμοι, όπως η αύξηση των φόρων, η μείωση των συντάξεων, η αύξηση των χρόνων εργασίας, η περικοπή επιδομάτων κλπ, αποφασίζονται από τους Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ., οι οποίοι απαρτίζουν τη Παγκόσμια Τράπεζα. Σήμερα είναι αυτοί που αποφασίζουν για τις ζωές μας στα meeting των G20 και οι αποφάσεις αυτές μας ανακοινώνονται από τα εκτελεστικά τους όργανα, τα οποία εν συνεχεία μας επιβάλλουν το θέλημά τους. Οι υπουργοί ακολουθούν εντολές.

Η Ελλάδα σήμερα παραδόθηκε στον κατακτητή αναίμακτα. Χωρίς να προβάλλουμε καμία απολύτως αντίσταση, αποδεχθήκαμε να παραχωρήσουμε την εξουσία της Ελλάδας, δεχόμαστε να μας επιβάλλουν φόρους, νόμους και μέτρα που κάποιοι άλλοι επιθυμούν για το δικό τους συμφέρον, χωρίς καν να μας ρωτήσουν. Δεχόμαστε να δουλεύουμε από τη στιγμή που θα αποκτήσουμε την σωματική ικανότητα έως ότου να πεθάνουμε προκειμένου να πληρώνουμε για τα σπασμένα της μεταπολίτευσης και να ζούμε με δυσκολία, καλύπτοντας μόνο τις βασικές άκρως απαραίτητες ανθρώπινες ανάγκες, χωρίς ζωή, χωρίς πρωτοβουλία και ελευθερία, χωρίς ανεξαρτησία, χωρίς διασκέδαση, χωρίς δικαιώματα...

Η Ελλάδα, είναι η πρώτη χώρα που παραδόθηκε στην Παγκόσμια Αυτοκρατορία χωρίς πόλεμο, δυναμώνοντας έτσι το έκτρωμα αυτό που θα επιθυμεί να επιβληθεί οικονομικά σε όλο τον κόσμο. Οι "νεκροί" αυτού του ιδιότυπου νέου οικονομικού πόλεμου δε θα είναι από σφαίρες… Θα είναι όμως νεκροί… Νεκροζώντανα πτώματα της καθημερινότητας, περιμένοντας καρτερικά το φυσικό τέλος τους.

Έλληνας Λεγεωνάριος
http://www.ediktyo.gr/

Πλαστές δημοσκοπήσεις - πλαστή δημοκρατία

Στην σύγχρονη τηλεοπτική δημοκρατία, οι δημοσκοπήσεις αποτελούν βασικό εργαλείο χειραγώγησης της αντίληψης των πολιτών - τηλεθεατών. Οι δημοσκοπήσεις βοηθούν στην κατασκευή μιας ψεύτικης πραγματικότητας. Λένε στον κάθε τηλεθεατή ότι όλοι οι υπόλοιποι συμπολίτες του πιστεύουν "αυτό", όπου το "αυτό" είναι ότι κατά περίσταση θέλει η εξουσία. Με την επανάληψη από διαφορετικές πηγές, τελικά ο πολίτης - τηλεθεατής αρχίζει ασυναίσθητα να πιστεύει ότι η γενική τάση είναι αυτή.
Όσο λοιπόν μεγαλώνει η οργή του λαού κατά της κυβέρνησης, τόσο θα πληθαίνουν και οι πλαστές δημοσκοπήσεις που θα λένε ότι το ΠΑΣΟΚ προηγείται στην πρόθεση ψήφου.

Κάτι βεβαίως που είναι πέρα για πέρα εξωφρενικό। Άλλωστε το κοινό που επιλέγουν οι συγκεκριμένες εταιρείες για τις δημοσκοπήσεις τους, είναι προσεκτικά "μελετημένο". Με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, βλέπουμε ακόμα, εντελώς ανύπαρκτα κόμματα να μπαίνουν στη βουλή, όπως η "Δημοκρατική Αριστερά", που είναι δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ, ή οι "Οικολόγοι Πράσινοι". Εμφανίζονται επίσης συγκεκριμένα κόμματα με αδικαιολόγητα αυξημένα ποσοστά, όπως θα συνέφερε το σύστημα. Και επίσης όπως θα συνέφερε το σύστημα, εξαφανίζεται ένα όλο και αυξανόμενο ρεύμα υπέρ της Χρυσής Αυγής. Σε κάθε περίπτωση οι δημοσκοπήσεις είναι από πλασματικές έως εντελώς κατασκευασμένες για να κατευθύνει η κάθε μία, προς τα εκεί που θέλει, τις εντυπώσεις. Υποκαθιστούν έτσι και όποια κατ' επίφαση "Δημοκρατία" απομένει με τις εκλογές.

Ιστολόγιο SUN WAR FLAG


Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Η Συνέχεια των Ελλήνων. «Ρατσιστές» και οι Βυζαντινοί!


«Έκαστον γαρ έθνος διάφορα έχον έθη και διαλλάττοντας νόμους τε και θεσμούς οφείλει τα οικεία κρατύνειν και από του αυτού έθνους τας προς ανάκρασιν βίου κοινωνίας ποιείσθαι και ενεργείν. Ώσπερ γαρ έκαστον ζώον μετά των ομογενών τας μίξεις εργάζεται, ούτω και έκαστον έθνος ουκ εξ αλλοφύλων και αλλογλώσσων, αλλ’ εκ των ομογενών τε και ομοφώνων τα συνοικέσια των γάμων ποιείσθαι καθέστηκεν δίκαιον.» ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ζ’ ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΡΩΜΑΝΟΝ, 13–29
Από τον έκτο ακόμη αιώνα η λέξη Γραικός είχε και εθνολογική-φυλετική έννοια. Στα κείμενα της πριγκίπισσας Άννας της δυναστείας των Κομνηνών οι Έλληνες χωρίζουν και πάλι τον κόσμο σε Έλληνες και βαρβάρους! Φυσικά υπάρχει εκτός απ’ αυτήν την αναφορά και πλήθος άλλων, σε κείμενα της περιόδου της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όπως το έργο «προς τον υιόν αυτού Ρωμανόν» του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου. Ένα κείμενο, το οποίον με τα δεδομένα της σημερινής εποχής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ρατσιστικό. Κείμενο το οποίο εγράφη τουλάχιστον διακόσια χρόνια πριν το έργο της πριγκίπισσας Άννας. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ζ’ ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΡΩΜΑΝΟΝ, 13–29: «Έκαστον γαρ έθνος διάφορα έχον έθη και διαλλάττοντας νόμους τε και θεσμούς οφείλει τα οικεία κρατύνειν και από του αυτού έθνους τας προς ανάκρασιν βίου κοινωνίας ποιείσθαι και ενεργείν. Ώσπερ γαρ έκαστον ζώον μετά των ομογενών τας μίξεις εργάζεται, ούτω και έκαστον έθνος ουκ εξ αλλοφύλων και αλλογλώσσων, αλλ’ εκ των ομογενών τε και ομοφώνων τα συνοικέσια των γάμων ποιείσθαι καθέστηκεν δίκαιον.»
«Διότι κάθε έθνος που έχει διάφορα έθιμα και αλλοιώτικους νόμους και θεσμούς, οφείλει τα δικά του να σταθεροποιή και μέσα στο ίδιο έθνος να γίνωνται και να ενεργούνται οι επικοινωνίες για την συντήρηση της ζωής. Δηλαδή, όπως κάθε ζώο με τα όμοιά του έρχεται σε επιμειξία, έτσι και κάθε έθνος όχι με αλοφύλους και αλλογλώσσους, αλλά με συμπατριώτες κι ομογλώσσους είναι σωστά να κάνη συνοικέσια γάμων. Διότι απ’ αυτό το πράγμα εκ φύσεως προέρχεται η μεταξύ του ομοφροσύνη και επικοινωνία, καθώς και η φιλική συναναστροφή και συμβίωση τα Δε αλλότρια έθιμα και οι διαφορετικοί νόμοι αποστροφές μάλλον και συγκρούσεις και μίση και διαφωνίες γεννούν συνήθως πράγματα που δεν δημιουργούν φιλία και επικοινωνία, αλλά έχθρες και διαστάσεις».
Ας διαβάσουμε τι γράφει σχετικά και ο Ν. Σβορώνος:
«Οι Έλληνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δίπλα στο κοινό όνομα Ρωμαίος (Ρωμιός), που δίνεται σε όλους τους υπηκόους της Αυτοκρατορίας ανεξάρτητα από εθνολογική προέλευση, χρησιμοποιούν ήδη από τον 6ο αιώνα τον όρο Γραικός, παλαιό όνομα των Ελλήνων, όταν θέλουν να δηλώσουν την ελληνική τους εθνότητα και να διακριθούν από τους μη Ελληνικούς πληθυσμούς της Αυτοκρατορίας…».
Γράφει επίσης ότι το όνομα Έλλην ήδη στην εποχή της δυναστείας των Κομνηνών έχει όχι μόνον πολιτιστικό, αλλά και εθνολογικό περιεχόμενο και ότι οι βυζαντινοί της εποχής χωρίζουν τον κόσμο σε Έλληνες και βαρβάρους. Γράφει δε τα εξής σχετικά:
«Το όνομα Έλλην αρχίζει να ξαναπαίρνει το διπλό του πολιτιστικό και εθνολογικό περιεχόμενο. Έλλην είναι όποιος μετέχει ελληνικής παιδείας και έχει ελληνική καταγωγή. Για άλλη μια φορά οι Βυζαντινοί λόγιοι χωρίζουν τον κόσμο σε Έλληνες και βαρβάρους».

http://xryshaygh.wordpress.com/

Ο ΕΡΓΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΣΤΟΣ

«Ο Αστός δεν έχει καμία μεταφυσική αξία, τα μετράει όλα με έναν ωφελιμίστικο τρόπο. Ο Αστός θέλει να πάρει όσο πιο πολλά μπορεί από τη ζωή και να δώσει όσο το δυνατόν λιγότερα. Πάνω από όλα ο Αστός αντιπροσωπεύεται από τον ανθρώπινο τύπο που φοβάται τη ζωή και που είναι ανίκανος να δράσει ιστορικά. Ο Αστός αποφεύγει κάθε σχέση με το αποφασιστικό, τη δημιουργική δράση. Ο πόλεμος και η αγάπη, η φύση και ο θάνατος, όλες οι σοιχειώδεις δυνάμεις είναι 'παράλογες' γι'αυτόν... Ο Εργάτης και Αστός είναι τόσο διαφορετικοί όσο η αυγή και το σούρουπο.»
Alain de Benoist

Τα περισσότερα από τα δεξιά ή μιλιταριστικά κινήματα έχουν στηριχθεί λανθασμένα σε μια επανάσταση της μεσαίας τάξης. Νομίζουν ότι με την μεγάλη φορολογία, την έξαρση της εγκληματικότητας την έκλυση των ήθων, κλπ, κάποια στιγμή η μεσαία τάξη θα επαναστατήσει για να ανατρέψει το Σύστημα.
Το λεξικό δίνει στον όρο «αστός» τρείς αλληλοσυνδεόμενες ερμηνείες: (1) ένα μέλος της μεσαίας τάξης, (2) ο άνθρωπος που οι αξίες και τα πιστεύω του είναι φθηνά και υλιστικά, (3) έλλειψη λεπτότητας και κουλτούρας. Οι εγκέφαλοι του Συστήματος έχουν τόσο έξυπνα διαδώσει το αστικό ιδανικό - το λεγόμενο και «Αμερικανικό όνειρο» - που το μεγαλύτερο ποσοστό των εργατών στην Αμερική και την Ευρώπη θεωρούν τους εαυτούς τους «μεσαία τάξη». Το εκπαιδευτικό σύστημα συντελεί και αυτό διδάσκοντας όλα τα παιδιά την ομοιμορφία της κοινωνίας μας και τον αστικό τρόπο ζωής. Μόλις λοιπόν ο λαός υιοθετεί τέτοιες αντιλήψεις γίνεται αυτόματα ίδιος με το Σύστημα, με αποκλειστικό ενδιαφέρον τη διατήρηση του. Οι επαναστάτες του φαίνονται σαν ανατροπείς της καθεστηκύιας τάξεως, αυτοί που του χαλούν την άνεση της μεσοαστικής υπάρξεως του.
Τα μέλη μιας τέτοιας τόσο βαθειά συντηρητικής αστικής τάξης μπορεί υποκριτικά να υιοθετούν κάποια φιλελεύθερα ή προοδευτικά ιδανικά αλλά στην ουσία αυτό που τους απασχολεί πάνω από όλα είναι η σταθερότητα, η μετριότητα και η άνεση.
Ο αφοσιωμένος αστός είναι στην ουσία του υλιστής. Του αρέσουν τα «πράγματα» και θα μεταχειριστεί κάθε μέσο για να μπορέσει να αποκτήσει και να κρατήσει θέσεις και πλούτο.
Συνεπώς δεν είναι παράξενο ότι η μεγαλύτερη αντίδραση στους ποιο σκληρούς μταναστευτικούς νόμους προέρχεται από λευκούς, μεσοαστούς, μικροεπιχειρηματίες. Οι αστοί έχουν εθιστεί στο φθηνό ξένο εργατικό δυναμικό από νταντάδες, χαμάληδες μέχρι πόρνες. Το φθηνό μεροκάματο για τους εμπόρους είναι πιο σπουδαίο από μια καλύτερη κοινωνία για τα παιδιά τους. Είναι φανερό ότι μια φυλετική επανάσταση θα πρέπει πρωταρχικά να είναι αντιαστική.
Ο Γερμανός φιλόσοφος Ernst Junger προέγραψε ποιο είναι το καλύτερο αντίδοτο σε αυτή την αστική/δημοκρατική μάστιγα: ο ηρωϊκός ρεαλισμός του Εργάτη. Για τον Junger ο Εργάτης έχει μια μεταφυσική διάσταση - ένας Νέος Άνδρας για ένα Νέο Κόσμο - και όχι απλά σαν «οικονομική μονάδα» όπως τον βλέπουν οι Μαρξιστές. Ο εργάτης αποκαλύπτει τον εαυτό του εξασκώντας τη δύναμη του.
Κυριαρχεί με βάση την αδάμαστη θέληση του για δύναμη, που εκφράζεται μέσω της εργασίας, με την εργασία ειδωμένη σαν κινητικότητα... Η επιστήμη, η αγάπη, η τέχνη, η πίστη, ο πολιτισμός, ο πόλεμος: όλα είναι Εργασία. Η Εργασία σαν δόνηση των μορίων, σαν τη δύναμη της δημιουργίας. Οπουδήποτε ο αστός είναι μαλακός, ο εργάτης είναι σκληρός. Ο αστός σαν ένας δημοκρατικός ψύλος που περιφέρεται ασκόπως πάνω στη γη, ενώ ο Εργάτης σαν μια «τιτάνια προσωπικότητα...συνεπή, δυνατή, ελεύθερη από κάθε αμφιβολία, μεθυσμένη από ενέργεια». Ο Εργάτης θα είναι ο ιδρυτής της νέας επαναστατικής τάξης, προφητεύει ο Junger στο έργο του «θύελλα από Σίδερο» και προσθέτει ότι αυτός ο σκλάβος του αστικού υλισμού ο ηρωϊκός Εργάτης είναι η καλύτερη ελπίδα για την αναγέννηση της Ευρωπαϊκής φυλής: «Αυτός ο Νέος Άνδρας, ο θυελλώδης στρατιώτης, η αφρόκρεμα της Ευρώπης. Μια απόλυτα νέα φυλή, ωραία, δυνατή, γεμάτη σκοπό. Μακριά πίσω του περιμένουν...τα έθνη που τα θεμέλια τους θα διαλυθούν απο τις επιθέσεις του Νέου Άνδρα - αυτού του παράτολμου, εμπειροπόλεμου άνδρα χωρίς οίκτο για τον εαυτό του και τους άλλους. Αυτός ο πόλεμος δεν είναι το τέλος. Είναι μόνο ένα κάλεσμα για δύναμη. Είναι η σφυρηλάτηση του κόσμου σε νέες μορφές για δύναμη. Οι νέες μορφές πρέπει να πλαστούν με αίμα και η εξουσία πρέπει να ασκηθεί από μια ατσάλινη γροθια».

"Ο Έλληνας Εργάτης", τεύχος #1, σελίδα 3





Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

Ο σταλινισμός είναι ψυχανωμαλία και όχι Αριστερά.

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ
Η Ελλάδα είναι λογικά αδύνατο να συντονιστεί στο ντόμινο των εξεγέρσεων της Τυνησίας, της Αιγύπτου, της Υεμένης της Ιορδανίας. Γιατί στην Ελλάδα δεν υπάρχουν (ακόμα) πεινασμένοι, την όποια (ελάχιστη) κοινωνική αναταραχή την προκαλεί η απληστία, όχι η πείνα. Οσοι επώδυνα στερούνται, δεν έχουν «ακόμα» εκδηλωθεί – πώς να τολμήσουν απεργία, επομένως και διαδήλωση, οι εξαθλιωτικά χαμηλόμισθοι του ιδιωτικού τομέα; Απεργούν και διαδηλώνουν οι προνομιούχοι κανακεμένοι του δημοσίου, οι ευνοημένοι των πελατειακών σχέσεων της κομματοκρατίας. «Εξεγείρονται» όσοι μπορούν γκανγκστερικά να εκβιάσουν. Οχι τους εξουσιαστές της χώρας, αλλά την άφωνη φωτοχολογιά. Απεργούν οι πρωταθλητές της κερδεμπορίας φαρμακοποιοί, οι μηχανοδηγοί του ΟΣΕ με 120.000 ευρώ ετησίως, οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία, στο μετρό, στα ΗΛΠΑΠ με μισθούς διπλάσιους (τουλάχιστον) της σύνταξης καθηγητών πανεπιστημίου.
Στην Ελλάδα αποκλείεται κοινωνική εξέγερση, γιατί τίποτα πια δεν κοινωνείται. Ούτε καν η απόγνωση. Δεν υπάρχει ούτε ο ελάχιστος ιστός κοινωνικής συνοχής, το μόνο που συντονίζει απρόσωπες μονάδες πολτώδους μάζας είναι οι συγκλίνουσες απληστίες. Ο Ελλαδίτης μοιάζει να έχει εκπέσει στην έσχατη υποστάθμη βαρβαρικής εξατομίκευσης: Κάθε «εγώ» απαιτεί ανεξέλεγκτη αυθαιρεσία και πανκυριότητα – ολοφάνερη στον τρόπο που οδηγούμε, που παρκάρουμε, που «διαλεγόμαστε», που εκλέγουμε συνδικαλιστικούς ηγέτες, που υπερψηφίζουμε τυράννους αδιάντροπης φαυλότητας ή εξόφθαλμης νοητικής ανεπάρκειας. Μοναδικό μέτρο αλήθειας των «αρχών» και «πεποιθήσεών» μας είναι το εγωτικό συμφέρον, η απληστία, η αυτοκολακεία με παραισθησιογόνες αυθυποβολές.
Το αναπότρεπτο και ακάθεκτα επερχόμενο ιστορικό τέλος της ελλαδικής κρατικής υπόστασης (μοιραία κατάληψη της οικονομικής καταστροφής που ήδη βιώνουμε και της απώλειας εθνικής κυριαρχίας που ο ολίγιστος πρωθυπουργός μας ομολόγησε) το εγγυώνται η έκλειψη αριστερού πολιτικού λόγου και η ανυπαρξία εκκλησιαστικού άξονα κοινωνικής συνοχής. Θα μπορούσαν να είναι δυο αναχώματα στη ζούγκλα της εγωκεντρικής αποθηρίωσης, δύο αντιστυλώματα των σχέσεων κοινωνίας. Γιατί μόνο η πολιτική Αριστερά κα η μη θρησκειοποιημένη Εκκλησία μπορούν να σαρκώσουν σε λαϊκή πράξη μια κοινωνιοκεντρική ανάκαμψη.
Υπάρχουν θεσμοί προορισμένοι να λειτουργούν σαν φορείς ηγετικής ευθύνης: Είναι η Ακαδημία Αθηνών, η Σύνοδος των Πανεπιστημιακών Πρυτάνεων, η ηγεσία του Δικαστικού Σώματος, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων. Ομως ούτε που διανοούνται να ψελλίσουν κριτική αντίρρηση στον ολοκληρωτισμό και στην αυθαιρεσία της Κομματοκρατίας. Εξ άλλου, το μέγιστο που θα μπορούσε να ζητήσει κανείς από τους τιμημένους αυτούς με κορυφαία κοινωνική ευθύνη, θα ήταν να δώσουν μάχη για να πάψει η επίσημη δολιοφθορά της γλώσσας των Ελλήνων, να στιγματίσουν και απομονώσουν όσους διαστρέφουν μεθοδικά την ιστορική συνείδηση, του Ελληνισμού, να τολμήσουν καταγγελία επώνυμη των πολιτικών που παζαρεύουν παραχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας για να κερδίσουν την αλλοδαπή εύνοια. Τόσο μόνο.
Τα περισσότερα και θεμελιακά, την ευθύνη για την αλλαγή της κοινωνικής νοο-τροπίας, για το πέρασμα από την κτηνώδη, τυφλή απληστία στην ανθρώπινη χαρά των σχέσεων κοινωνίας, δεν μπορεί να τα περιμένει κανείς από διαχειριστές αξιωμάτων. Αυτά θα τα εμπνεύσει στους πολλούς ένας αριστερός πολιτικός λόγος, πολιτικό πρόγραμμα τίμια κοινωνιοκεντρικό. Οταν, παράλληλα, η «μικρά ζύμη» της ενοριακής κοινότητας θα μεταγγίζει οργανικά στο λαϊκό σώμα όχι ηθικολογίες, κηρύγματα και ακτιβισμό κοινής ωφέλειας, αλλά θα εγκεντρίζει σάρκα πολιτισμού (ποίηση, μέλος, ζωγραφιά, δραματουργία), δηλαδή «νόημα» ζωής μέσα από πράξη λατρείας.
Οσο το βλέμμα μας σταματάει στους ανάπηρους «από ιδιοτέλεια ή μικρόνοια» πολιτικούς και στα συμπτώματα εκθηρίωσης και ζούγκλας στον συλλογικό βίο, φυσικό είναι να γαντζωνόμαστε σε ψευδαισθήσεις: Πως, αν τάχα συσπειρωθούν κάποιες «υγιείς» κοινωνικές δυνάμεις, θα μπορούσαν να ξαναδώσουν αξιοπρέπεια στον Ελληνα και στην πατρίδα. Αλλά όσοι βλέπουν πέρα από τα συμπτώματα και εντοπίζουν τις αιτίες των συμπτωμάτων, συνειδητοποιούν (όχι χωρίς τρόμο) ότι είναι καθολικά το γένος των Ελλήνων που έχει εκπέσει σε δραματική παρακμή, μάλλον ανήκεστη. Παρακμή σημαίνει ότι υπάρχουν πολλές διάχυτες καλές προθέσεις, σώζεται ακόμα (στη γενέτειρα και στη διασπορά) ανθρώπινο δυναμικό ποιότητας, με ανιδιοτέλεια και λαμπρές ικανότητες, αλλά το δυναμικό αυτό είναι φανερά παροπλισμένο.
«Εχουν χαθεί τα κοινά κριτήρια αξιολόγησης ποιοτήτων, γι’ αυτό και η κοινωνία είναι αδιέξοδα υποταγμένη στη δικτατορία της μετριότητας, στον φασισμό της ασημαντότητας. Αυτός ο λαός που κάποτε καθολικά εγκολπωνόταν την ποιότητα της μουσικής και ποιητικής ανθοφορίας του ’60, σήμερα, από άκρη σε άκρη της Ελλάδας, τραγουδάει αποκλειστικά και μόνο υποπροϊόντα μουσικού και ποιητικού πρωτογονισμού. Στις εκθέσεις ζωγραφικής δεν στριμώχνονται οι επώδυνα φιλότεχνοι, σουλατσάρουν νεόπλουτα κομματικά στελέχη, συνδικαλιστές και «προμηθευτές» του δημοσίου που οι «καλλιτέχνες» τούς μπουκώνουν με «εφφέ». Στα σχολειά τα παραδομένα στον σκοταδισμό των «προοδευτικών» παρωπίδων, στα πανεπιστήμια τα συλημένα από την παράνοια του «ασύλου» μορφώνεται-μορφοποιείται ο ανθρωπολογικός τύπος της παρακμής. Φορέας μόνο δικαιωμάτων, ακτιβιστής ακοινώνητος, ηδονιστής ανέραστος, συντηρεί την εμπορευματοποιημένη light δημοσιογραφία, τον κρετινισμό της τηλεοπτικής ευτέλειας.
Ανάκαμψη από αυτή την εξευτελιστική παρακμή δεν είναι δυνατό να υπάρξει όσο απουσιάζει λόγος κοινωνιοκεντρικής πολιτικής και όσο απο τους επισκοπικούς «θρόνους» παρελαύνουν άνθρωποι ανυποψίαστοι για το εκκλησιαστικό γεγονός. Οι ετικέτες διαιωνίζουν ως «Αριστερά» την ψυχανωμαλία του Σταλινισμού ή τον καριερισμό του αριστεροκάπηλου μηδενισμού ή ακόμα και τον πασοκικό «σοσιαλισμό», τον πιο πειθήνιο παραγιό του αχαλίνωτου καπιταλισμού. Και το κατεξοχήν πεδίο όπου η εκκλησιαστική ποιότητα βρίσκεται σε απηνή διωγμό, είναι τα γραφειοκρατικά κέντρα εξουσίας της «εν Ελλάδι επικρατούσης θρησκείας».
«Οταν ο κλάδος της συκής γένηται απαλός και τα φύλλα εκφυή, γινώσκετε ότι εγγύς ο θέρος». Και αν δούμε πολιτικό λόγο, πολιτικό πρόγραμμα, τίμια κοινωνιοκεντρικό, όπως και αν δούμε ενορία που να σαρκώνει «νόημα» σχέσεων κοινωνίας, δυναμικής συνοχής, να ξέρουμε, μόνο τότε, ότι εγγίζει ανάκαμψη.

http://blackblogofcommunism.com/

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΑ ΥΠΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟ ΕΤΩΝ...12!

ΑΥΤΟΙ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ... Το μπόι του δεν ξεπερνούσε τα 140 – 150 εκατοστά. Το πρόσωπο ήταν ακόμη παιδικό. Δεν είχαν καν ξεκινήσει να εμφανίζονται χνούδια, όχι γένια. Στο άλογο έφτανε με δυσκολία να αγγίξει τη σέλα. Όμως όσο μπόι του έλειπε, τόσο σίδερο και τσαγανό είχε στην καρδιά του.
Τις πράξεις και τα ανδραγαθήματα του θα τα ζήλευαν μεγαλύτεροι μπαρουτοκαπνισμένοι και σφυρηλατημένοι στη φωτιά του πολέμου, στρατιώτες. Στο άκουσμα του ονόματος του Τούρκοι και Βούλγαροι πάγωναν. Γεράσιμος Ραφτόπουλος, ετών 12.
Ο νεαρότερος, Έλληνας υπαξιωματικός που με τις πράξεις του στα πεδία των μαχών απέδειξε ότι η γενναιότητα, το θάρρος και ο ηρωισμός είναι αγαθά που δεν μπαίνουν σε κανένα καλούπι και δεν έχουν προδιαγραφές. Θέλουν και απαιτούν όμως ψυχή!
Γεννήθηκε το 1900 στο Φισκάρδο της Κεφαλλονιάς. Η Ελλάδα εκείνη την περίοδο προσπαθούσε να βρει την ταυτότητα της. Προσπαθούσε να ορθοποδήσει οικονομικά, προσπαθούσε να συνέλθει από το ηχηρό χαστούκι του «ατυχούς πολέμου» του 1897 και την ταπεινωτική ήττα από το στρατό του Σουλτάνου.
Στα 12 του ο Ραφτόπουλος, έφυγε από το νησί του για να καταταγεί εθελοντικά στο πεζικό. Ήδη έχει ξεσπάσει ο Α' Βαλκανικός πόλεμος κατά των Οθωμανών και η χώρα έχει ανάγκη από στρατιώτες.
Έφτασε στον Πειραιά και πήγε αμέσως στο στρατολογικό γραφείο. Εκεί, οι στρατολόγοι στην αρχή ίσως να γέλασαν ειρωνικά ίσως και τρυφερά και να του είπαν: «Επ μικρέ τι κάνεις εσύ εδώ. Πήγαινε στο σπίτι σου ο πόλεμος είναι για άνδρες. Έχεις χρόνια ακόμη». Ο Γεράσιμος δεν πτοήθηκε, βγήκε από το κτίριο και πήγε αμέσως στο σταθμό των τρένων, που γεμάτα φαντάρους και εφόδια έφευγαν για το μέτωπο.
Το μικρο του κορμί τον βοήθησε να μην γίνει αντιληπτός από τους φρουρούς και σε μια στιγμή χαλαρότητας τους, ο μικρός πέρασε κάτω από τα μάτια τους και μπήκε σε ένα βαγόνι γεμάτο στρατιώτες. Προορισμός του, η Λάρισα και το 18ο Σύνταγμα της 6ης Μεραρχίας. Μόλις παρουσιάστηκε στο Διοικητή, εκείνος γέλασε αλλά τελικά τον πήρε ως «παιδί του Συντάγματος». Ο ρόλος του θα ήταν διακοσμητικός, κάτι σαν την Μασκότ του συντάγματος. Όμως ο μικρός είχε άλλα σχέδια στο μυαλό του.

Το βάπτισμα του πυρός το παίρνει στη μάχη της Ελασσώνας. Όλοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό με αυτόν τον 12χρονο σατανά που πολέμησε λυσσασμένα και συμπεριφερόταν στη μάχη σαν έμπειρος στρατιώτης. Και όχι μόνο αυτό, έγινε μάλιστα και κάτοχος ενός λαφύρου. Ενός όπλου τύπου “Μαρτίνι” που απέσπασε από κάποιο Τούρκο.
Επόμενη μάχη το Σαραντάπορο. Ο Γεράσιμος Ραφτόπουλος πολεμάει με περισσότερη λύσσα και ορμή. Και ο διοικητής του μπροστά σε αυτό το μικρό γίγαντα έχει μείνει άφωνος. Του δίνει να έχει ένα Manlicher-Schonauer.
Στη μάχη Κιλκίς – Λαχανά, το 1913, η τύχη γυρίζει την πλάτη στον 12χρονο. Συλλαμβάνεται αιχμάλωτος από Βούλγαρους. Αλλά είπαμε ο τολμών νικά. Ένα βράδυ ο μικρός τα παίζει όλα για όλα. Με κάποιο μαγικό τρόπο καταφέρνει να σκοτώσει 3 Βούλγαρους από το απόσπασμα των 5 που συνόδευε Έλληνες αιχμαλώτους και τον ίδιο και να δραπετεύσει.
Γίνεται ένα με το σκοτάδι και σαν ζαρκάδι τρέχοντας επιστρέφει στο στρατόπεδο των Ελλήνων.
Στη διαδρομή όμως άκουσε πνιχτές κραυγές μέσα σε ένα όρυγμα. Ένας Έλληνας εύζωνας, βαριά τραυματισμένος αργοπέθαινε. Ο Ραφτόπουλος δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Πήρε τον εύζωνα στην πλάτη και τον γύρισε στο στρατόπεδο.
Για την ανδρεία του προήχθη στο βαθμό του δεκανέα, στις 28 Αυγούστου του 1913.
Είναι χαρακτηριστικά τα δημοσιεύματα του τύπου της εποχής.
Η ΕΣΤΙΑ , έγραφε: «Σας παρουσιάζομεν σήμερον τον μικρότερον υπαξιωματικόν του Ελληνικού Στρατού. Είναι ηλικίας 12-13 ετών και κατάγεται από το Φισκάρδον της Κεφαλληνίας. Το όνομα του ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΣ. Ο πατέρας του αρτοποιός εις την Ύδραν, η μητέρα του μένει εις τον Πειραιάν και αυτός ήτο υπηρέτης εις Πύλον όπου τον εύρεν η επιστράτευσις.
Το πολεμικόν μένος που είχε καταλάβει όλον τον κόσμο, ηλέκτρισε και τον μικρόν υπηρέτην, ο οποίος εζήτησεν αμέσως όσα χρήματα είχε να λαμβάνει από τον πάτρωνα του και την επομένη απεβιβάζετο εις Αθήνας, παρουσιασθείς εις το Στρατολογικόν γραφείον όπως καταταχθή εθελοντική.
Η ηλικία του δεν εβοήθησε την αποδοχήν της αιτήσεως του και ο μικρός έφυγε από το γραφείον λυπημένος αλλ’ όχι και απηλπισμένος.
Μίαν πρωίαν διαφυγών την προσοχήν των φρουρών, εσκαρφάλωσεν εις τον μεταξύ των δύο βαγονίων χώρον και μαζή με τον στρατόν έφθασεν εις την Λάρισσαν, όπου επί τέλους μετά την τόσην του επιμονήν εγένετο δεκτός εις το 18ον σύνταγμα της 6ης μεραρχίας ως «παιδί του συντάγματος».
Εις την μάχην της Ελασσώνος έγεινε κάτοχος Τουρκικού λαφύρου, όπλου Μαρτίνι, με το οποίον έλαβε το βάπτισμα του Πυρός. Η ανδρεία του εξετιμήθη από όλους και εις την μάχην του Σαρανταπόρου του εδόθη εις ένδειξιν αναγνωρίσεως της ικανότητός του, Μάλινχερ.
Εις την πεισματώδη μάχην του Κιλκίς ευρέθη μεταξύ πέντε Βουλγάρων αιχμάλωτος, αλλά καθ’ ην στιγμήν οι Βούλγαροι ησχολούντο να εύρουν κανένα σχοινί δια να τον δέσουν, αυτός αρπάζει το Μάλινχερ και ρίπτει νεκρούς τους τρεις, ενώ οι δύο άλλοι εσώζοντο δια της φυγής.
Κατ’ αυτόν τον τρόπον, ο μικρός στρατιώτης έσωσε και έναν τραυματίαν εύζωνον, όστις θα περιήρχετο εις χείρας των δημίων. Το γεγονός τούτο της ανδραγαθίας του λιλυπουτείου υποδεκανέως επιστοποιήθη και επισήμως, μεθ’ ο και ο διοικητής του, τον προήγαγε εις δεκανέα»
Δυστυχώς μετά τα ίχνη του μικρού δεκανέα χάθηκαν. Κανένα αρχείο, καμία αναφορά στο πρόσωπο του δεν έχει υπάρξει και πολλές φορές σε αρκετές ιστοσελίδες, άνθρωποι που διάβασαν την ιστορία του, έχουν κάνει προσπάθειες να βρουν κάτι.
http://www.newsbeast.gr

Τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου τον θυμάται κανείς;

«Το παρακάτω κείμενο των συντρόφων, βρίσκεται στον άξονα της επιβεβαίωσης της αναγκαιότητας για πολιτική ενότητα στο ζήτημα της Β. Ηπείρου. Οι πολιτικοί σχηματισμοί και οι ιδεολογικές τάσεις, είναι απαράδεκτο να συγκρούονται και να πολεμούν με μίσος η μια την άλλη, όταν η βόρειος ήπειρος, αποτελεί ζωντανότατο κομμάτι του Ελληνισμού. Ανούσιες διαμάχες και προκλητικές ύβρεις και συκοφαντίες είναι η πραγματικότητα, ανάμεσα σε όλα τα πολιτικά οχήματα που πολεμούν υπέρ των βορειοηπειρωτών. Ως αυτόνομοι εθνικιστές, δεν θεωρούμε αυτήν την κατεύθυνση ορθή, τουναντίον η πολιτική τριβή και συζήτηση θα επιτύχει μια πραγματική σχεδίαση ορθής πολιτικής με στόχο την ανάδειξη της βορειοηπειρωτικής ΄΄ατζέντας΄΄ σε μείζον πολιτικό ζήτημα. Απορρίπτουμε κάθε μονοπωλιακή προσέγγιση του ζητήματος και καλούμε ειδικά τους νεολαίους, σε συμπαράταξη πέρα από της ιδεολογικές διαφορές. Η απάρνηση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών αποτελεί για εμάς το πρώτο βήμα. Η έμπρακτη υποστήριξη το αμέσως επόμενο. Ακολουθεί , από μέρος των ίδιων των αδελφών μας βορειοηπειρωτών, η απαγκίστρωση από τους αρτηριοσκληρωτικούς πολιτικούς με τις κωλοτούμπες, και η υιοθέτηση μιας επί της ουσίας συνεργασίας όλων, επί του θέματος. Το οφείλουμε στον Α. Γκούμα.


Τον Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου τον θυμάται κανείς;



Σαφέστατα και η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα είναι ΟΧΙ. Ουδείς εκ των κοπριτών του πολιτικού συρφετού της υπόδουλης Ελλάδος, εμνημόνευσε επί της ουσίας τους αγώνες των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου και ακολούθως να ηγωνίσθη για τα δικαιώματα των Ελλήνων αδελφών μας μήτε προς την κατεύθυνση της αληθούς αποτίοντας τιμή στους αγώνες τους, μήτε και πραγματοποίησε ενέργειες οι οποίες να ετίμουν τους αγώνας των. Αντιθέτως ,ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου εγνώρισε την εγκατάλειψη, το ξεπούλημα και την αχαριστία από μέρους της επίσημης σιωνιστοκρατούμενης νεοελληνικής πολιτείας του σύγχρονου ελλαδικού κρατικού μορφώματος.


Εξαιρουμένων ορισμένων εκλεκτών ανωνύμων Ελλήνων στην ψυχή και την συνείδηση, οι οποίοι πάντοτε ηγωνίσθησαν ανιδιοτελώς για τα δίκαια του Ελληνισμού, οι οποίοι και αποτελούν πάντοτε την μαγιά των νέων αγώνων για την πατρίδα και το Έθνος.



Η 17η Φεβρουαρίου 1914, ημερομηνία ανακηρύξεως της Αυτονομίας της Βορείου Ηπείρου, αποτελεί ορόσημο στη ματωμένη ιστορική πορεία της πολύπαθης αυτής Ελληνικής Γης.97 συναπτά έτη από εκείνη την ιστορική ημερομηνία για τον απανταχού Ελληνισμό και το μόνο το οποίο μπορούμε με σιγουριά να καταμαρτυρήσουμε είναι πως οι χειρότεροι πολιτικοί εκμεταλλευτές και μειοδότες είναι όσοι λησμονούν την συνέχιση του αγώνος και απεναντίας επιχειρούν διά της καπηλείας των αγώνων και ως εκ τούτου ασεβώντας έναντι των νεκρών του Ελληνισμού να επιχειρούν να κερδίσουν ολίγες ψήφους δημοκρατικής διακονίας. Και αυτοί οι κερδοσκόποι ανήκουν σε όλο το πολιτικό φάσμα. Εντός, εκτός και επί τα αυτά του Κοινοβουλίου.

Σήμερα, είμαστε υποχρεωμένοι να στρέψουμε φραστικά και πρακτικά τα πυρά μας εναντίον όλων εκείνων των γραβατομένων και μη εκμεταλλευτών του σεβάσμιου εθνικού απελευθερωτικού αγώνος των Ελλήνων αδελφών μας.

Οι Έλληνες Εθνικιστές και Εθνικοσοσιαλιστές, οφείλουν να τηρήσουν στάση απαξίας προς όλους εκείνους τους φορείς ψηφοθηρικών σκοπιμοτήτων, δημοκρατικών διαπιστευτηρίων και επιταγών νομιμοφροσύνης. Αντιθέτως, οιοσδήποτε επιθυμεί να τιμήσει την εν λόγω επέτειο, εν αρχή συνίσταται το μποϊκοτάρισμα κάθε ψευδεπίγραφης «λατρευτικής» και δαφνοστεφανωμένης προσήλωσης ενώπιον της Βουλής. Η συνέπεια στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες περνάει μέσα από το ολοκληρωτικό γκρέμισμα της Βουλής και τον παραδειγματικό απαγχονισμό όλων των πολιτικών αλητών και της συντριβής των πολιτικών κομμάτων.


Όχι άλλα δάκρυα,όχι άλλα μνημόσυνα,όχι άλλη κλάψα,όχι ανέξοδοι σημαιοστολισμοί μετά εμβατηρίων. Όχι στην επισφαλή μνήμη!
Εθνικισμός σημαίνει ζώσα πραγμάτωση των ιδεών!»

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Η μάχη του Μπρούνανμπουρχ

Τον 10ο αιώνα ο κίνδυνος, για τους Άγγλους, ήρθε απο την Ιρλανδία, όπου οι Νορβηγοί Βίκινγκς είχαν ιδρύσει ένα βασίλειο κοντά στο στημερινό Δουβλίνο. Από εκεί ξεκίνησαν την κατάκτηση της Αγγλίας, και το 919 κατόρθωσαν να καταλάβουν το Γιορκ. Παρόλο που το 920 ο Εδουάρδος κατάφερε μια μεγάλη νίκη εναντίον τους, με συμμάχους τους Σκωτσέζους, οι Νορβηγοί βασιλείς διατήρησαν την κυριαρχία τους στο Γιορκ μέχρι τα μέσα του αιώνα.
Στο πλαίσιο της Νορβηγικής επέκτασης στην Αγγλία, έλαβε χώρα η μάχη του Μπρούνανμπουρχ, η οποία έγινε μάλιστα γνωστή μέσα από ένα αγγλοσαξονικό τραγούδι. Το 937, τα στρατεύματα του Έθελσταν, βασιλιά του Ουέσσεξ (924-939), γιού του Εδουάρδου του Πρεσβύτερου και εγγονού του Αλφρέδου του Μέγα, ήρθαν αντιμέτωπα με μια συμμαχία Νορβηγών και Σκωτσέζων υπο την ηγεσία των βασιλέων Όλαφ του Δουβλίνου (934-941) και Κωνσταντίνου Γ' της Σκωτίας σε μια περιοχή που ονόμαζοταν Μπρούνανμπουρχ. Ήταν μια κρίσιμη μάχη, καθώς το αποτέλεσμα της έκρινε το μέλλον της Νορθουμβρίας.
Οι στίχοι του ποιητή αναφέρονται στην επική νίκη των Αγγλοσαξόνων υπό την καθοδήγηση του Έθελσταν και του αδερφού του Έντμουντ (του μελλοντικού βασιλιά των Άγγλων). Και οι δύο επιτέθηκαν με τα ξίφη τους στο τείχος των ξύλινων ασπίδων των Νορβηγών και των Σκωτσέζων, και το πεδίο της μάχης βάφτηκε με αίμα. Ο ποιητής εκφράζει τη χαρά του για την αγγλοσαξονική νίκη και περιγράφει σκηνές κατά τις οποίες οι ηττημένοι βασιλείς επιστρέφουν στα βασίλεια τους , ενώ ο Έντμουντ και ο Έθελσταν γυρίζουν στο Ουέσσεξ φορτωμένοι με λάφυρα. Το ποιήμα τελειώνει με μια ανατριχιαστική περιγραφή του πεδίου της μάχης, με τα νεκρά σώματα των ηττημένων να αφήνονται βορά στα όρνια, μια απο τις μεγαλύτερες ταπεινώσεις που θα μπορούσε να υποστεί ένας Γερμανός πολεμιστής.

«Πίσω τους άφηναν νεκρά σώματα που έσκιζε τις σάρκες τους το κοράκι, το μαύρο πουλί με το σκληρό ράμφος, ο σκουρόχρωμος αετός... τα ψοφίμια προσφέρονταν στο γεράκι του πολέμου και τον γκρι άγριο λύκο τους δάσους. Ποτέ δεν υπήρξε στο νησί αυτό μεγαλύτερη σφαγή».

ΤΑ ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΑΜΑΤΑ

Up Helly Aa! Κρατώντας ζωντανές τις παραδόσεις των Βίκινγκς

Στις αρχές κάθε έτους, στον μακρινό βορά της Ευρώπης, στα νησιά βόρεια της Σκωτίας, οι φαντασμαγορικές γιορτές της φωτιάς, κρατούν ζωντανή την παράδοση των Βίκινγκς που ήταν κάποτε οι ένδοξοι κάτοικοί τους. Μέσα στον σκοτεινό και βαρύ χειμώνα οι κάτοικοι των νησιών αυτών τιμούν τους προγόνους με νυχτερινές λαμπαδηφορίες που τελειώνουν με το έθιμο των Βίκινγκς να καίνε ένα πολεμικό πλοίο τους. Η αναβίωση αυτών των γιορτών που λαμβάνουν χώρα περί τα τέλη Ιανουαρίου με αρχές Φεβρουαρίου, φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά στο όμορφο πνεύμα της αρχαίας Ευρώπης και προσελκύουν το ενδιαφέρων επισκεπτών από πολλές άλλες χώρες.

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Εκ των έσω...

"Ένα έθνος μπορεί να επιζήσει από τους ανόητους, ακόμα και από τους φιλόδοξούς του. Αλλά δεν μπορεί να επιζήσει από την προδοσία εκ των έσω. Ένας εχθρός προ των πυλών είναι λιγότερο τρομερός γιατί είναι γνωστός και κρατά την σημαία του υψωμένη. Αλλά οι προδότες που κινούνται μεταξύ των εγκλείστων ελεύθερα, οι δικοί τους ύπουλοι ψίθυροι που σιγοψιθιρίζονται μέσα σ’όλες τις αυλες, ακούονται μέχρι τις αίθουσες της κυβέρνησης της ίδιας. Γιατί ο προδότης δεν φαίνεται καθόλου ως προδότης: Μιλά με εκφράσεις γνωστές στα θύματά του, και έχει το δικό τους πρόσωπο και τα δικά τους ενδύματα, απευθύνεται στη μικροψυχία που βρίσκεται βαθιά στις ψυχές όλων των ανθρώπων. Σαπίζει την ψυχή ενός έθνους, εργάζεται κρυφά και άγνωστος μέσα στη νύχτα για να υπονομεύσει τους στυλοβάτες της πόλης, μολύνει το πολιτικό σώμα έτσι ώστε να μην μπορεί πλέον να αντισταθεί. Ένας δολοφόνος είναι λιγότερο τρομακτικός. Ο προδότης είναι η πανούκλα."

Η Αριστοκρατία των Αγωνιστών

…Η Αριστοκρατία των Αγωνιστών δεν μπορεί να είναι απλώς «Πνευματική». Δεν ενδιαφέρει το πνεύμα αυτό καθ’ αυτό, ούτε και οποιαδήποτε άλλη ατομική ικανότης «αυτή καθ’ αυτήν». Ενδιαφέρουν όλα αυτά, εάν και εφ’ όσον τίθενται στην υπηρεσία της Πατρίδος και εξυπηρετούν τον αγώνα της. Δεν έχει σημασία τι είναι κανείς για τον εαυτό του. Σημασία έχει τι είναι και τι προσφέρει στο Εθνικό Σύνολο άμεσα. Έναν σοφό επιστήμονα , το έθνος θα τον τιμήσει σαν επιστήμονα. Πέραν αυτού όμως, για να του δώσει την ανάλογη θέση μέσα την κοινωνική ιεραρχία θα τον εξετάσει σαν αγωνιστή και μόνο σαν τέτοιον.
Δεν έχει σημασία για την προσωπικότητα του Εθνικού αγωνιστή η μόρφωσις, αυτή καθ’ αυτήν. Σημασία έχει τι μπορεί ν’ αποδώσει, ή μάλλον τι έχει αποδώσει στην υπηρεσία του Εθνικού συνόλου και χάριν τούτου και μόνον. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα τραβήξουν ψηλότερα οι καλύτεροι ψυχικά και πνευματικά. Οι καλύτεροι όμως, όχι μεταξύ των πολλών, αλλά οι καλύτεροι μεταξύ των Αγωνιστών.
Μια και το κριτήριο είναι ο Εθνικός αγώνας, κάθε ιεραρχία αξιών δεν μπορεί παρά να απορρέει από αυτόν και μόνο. Γιατί μία και πρόκειται για την διεξαγωγή αγώνος, είναι απαραίτητη η πειθαρχία, και πειθαρχία χωρίς ιεραρχική διαβάθμιση είναι κάτι το ακατανόητο. Συνεπώς μία τάξις Εθνικών Αγωνιστών δεν μπορεί να έχει παρά τη μορφή ενός ιδεολογικού στρατού που στην κορυφή του πρέπει να βρίσκονται οι γενναιότεροι , οι δυνατότεροι, οι πνευματικότεροι, οι τιμιώτεροι και οι πιο αποδοτικοί. Οι άνδρες οι προικισμένοι με όλες εκείνες τις αρετές που συνήθως αναπτύσσονται και σφυρηλατούνται στο πολύπλευρο Εθνικό Αγώνα. Οι άνδρες που συνήθισαν να στηρίζουν κάθε δράση τους στην Πίστη και στο Καθήκον..

Εκ του βιβλίου «Η Αριστοκρατία των Αγωνιστών» του Δ.Σ. Σούτζου , Εκδόσεις ‘Ιαμβος, 1954.

Χουντικές τακτικές απ' την Αστυνομία Σερρών - το κράτος χτυπά τους αγρότες μέχρι να τους εξοντώσει τελείως.

Μετά την μπατσοκρατία στην περιοχή της Κερατέας –και όχι μόνο- η κρατική καταστολή κάνει την εμφάνιση της και στην περιοχή των Σερρών. Με απόφαση του Αστυνομικού Διευθυντή της περιοχής απαγορεύονται οι συναθροίσεις αγροτών, η πορεία διαμαρτυρίας καθώς επίσης και η κυκλοφορία αγροτικών μηχανημάτων στην ευρύτερη περιοχή του Προμαχώνα. Τις προηγούμενες μέρες, σημειώθηκαν και σύλληψης αγροτών, οι οποίοι προσπάθησαν μέσω παρακαμπτήριων να σπάσουν τα μπλόκα των ΜΑΤ, που έχουν στηθεί στο ύψος των Λουτρών Σιδηροκάστρου ώστε να προσεγγίσουν το τελωνείο και να το αποκλείσουν, διαμαρτυρόμενοι, για την πολιτική της κυβέρνησης στα αγροτικά θέματα.Click image for larger version  Name: xounta1.jpg Views: 3 Size: 96,8 KB ID: 1089

Ανοιχτή ψηφοφορία.

Σε προηγούμενη ανάρτηση μας:



Δικά μας παιδιά: ΖΗΤΟΥΜΕ ΑΝΟΙΧΤΕΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ,
ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΚΑΝΟΤΕΡΟ ΝΑ
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΟ
ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ.
ΕΙΣΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ ;
ΠΕΣ ΝΑΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ.

______________________________

Πολύ σωστή ανησυχία απο τα δικά μας παιδιά, αλλά ποτέ δεν ξανακούστηκε μια άλλη φωνή να συστήνει κάποια ιδέα για το πως θα γίνει αυτό.

Αν είχαμε όντως μια ψηφοφορία, ασχέτως οργανώσεων και απόψεων, και ήμασταν όλοι οι εθνικιστές μαζί για μία μόνο ημέρα, παραμερίζοντας το που ανήκει ο καθένας, ποιά απο τις παρακάτω φυσιογνωμίες, αν ήταν διαθέσιμοι και ενεργοί ταυτοχρόνως, θα επιλέγατε να σας εκπροσωπήσει:

-Ηλίας Κασιδιάρης (μέλος Χρυσής Αυγής)
-Ηλίας Παναγιώταρος (μέλος Χρυσής Αυγής)
-Δημήτρης Παπαγεωργίου
-Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος
-Νίκος Μιχαλολιάκος (Γ.Γ. Χρυσής Αυγής)
-Αριστοτέλης Καλέντζης

Είτε σε μια πολεμική σύρραξη, είτε σαν αριστεροσοζιαλίζοντα τάγματα, είτε σε έναν ανταρτοπόλεμο, είτε σαν αριστοκρατική διακυβέρνηση πλατωνικής πολιτείας, είτε σε ένα αυτόνομο αποσχισμένο κομμάτι απο το κράτος, είτε σε μια επανάσταση, είτε σε φέουδο, οραματιστείτε το όπως θέλει ο καθένας, ΠΟΙΟΝ θα επιλέγατε απο τους παραπάνω;

Η ψηφοφορία θα διαρκέσει 30 μέρες.
_________________________________

Τα κριτήρια που επιλέχθηκαν οι υποψήφιοι είναι μικτά, όπως το πόσο δημοφιλείς ήταν ή είναι, το αν είναι επώνυμοι, γιατι σε καμία περίπτωση δεν θα δίναμε το όνομα κάποιου στο διαδίκτυο καίγοντας τον, όλοι έχουμε γνωρίσει εθνικιστές άξιους και δημοφιλείς αλλά δεν είναι γνωστοί στους εχθρούς μας, οπότε δεν γίνεται να μπούν σε κάποια τέτοια ψηφοφορία.

Έχουν ερωτηθεί όλοι (όσοι μπορέσαμε να προσεγγίσουμε τουλάχιστον), και οι υποψήφιοι ήταν κι άλλοι αλλά δεν συμφώνησαν. Κανονικά θα έπρεπε να τους βάλουμε χωρίς την συγκατάθεση τους, επειδή η ανάγκη δεν έχει περιθώριο επιλογών. Αλλά επειδή δεν είναι ανάγκη η συγκεκριμένη περίσταση τους αφήσαμε εκτός. Ωστόσο μπορείτε να τους ψηφίσετε αόριστα διαλέγοντας την επιλογή "άλλος".

Η ψηφοφορία δεν είναι κάτι το αντιφασιστικό, ψηφοφορίες παντού υπάρχουν και είναι ένα μέσο για να παίρνονται αποφάσεις.
Στην συγκεκριμένη περίπτωση η ψηφοφορία αυτή έχει αλληγορικό νόημα, και είναι ένα βήμα για να καταλάβετε πολλοί πόσο γρήγορα αλλάζουν κάποια πράγματα και πόσο γρήγορα πρέπει να αλλάζουν κάποια πράγματα απο στιγμή σε στιγμή όταν χρειάζεται σε μία κρίσιμη στιγμή για τους εθνικιστές. Η άσκηση αυτή που βάζουμε μέσω της ψηφοφορίας θα επηρεάζει μέρα με τη μέρα τους συμμετέχοντες καθώς όσο θα περνάει ο καιρός με την ιδέα της ψηφοφορίας θα είναι σαν να μετακινούνται γιγάντια λιθώματα που έχουν μείνει στην θέση τους για χρόνια.
Όταν κάποιος βελτιώνεται, σαν ομάδα εργαζομένων, σαν ομάδα ποδοσφαίρου, σαν λαός, σαν κοινότητα τότε χρειάζεται και καλύτερους επικεφαλείς ή αυτούς που θα ηγηθούν σε κάποιες περιπτώσεις αν θέλετε.

Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούμε, ή έχουμε ως απώτερο σκοπό, ένωση του εθνικιστικού ή του εθνικοσοσιαλιστικού "χώρου".

Συντακτική ομάδα

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Αποκάλυψη

Η έκπληξη θα είναι ορατή σήμερα το βράδυ.

Το βέλος


…Προτού το βλέμμα χαμηλώσει και ο νους αρχίσει να παραμερίζεται χάριν της ασκήσεως, στην τελευταία βαθειά εισπνοή όπου ο θώραξ και η πλάτη οδεύουν προς την ορθή περήφανη αυτοκρατορική θέση τους, ένα βέλος ρίχνεται προς τον ουρανό…


Σώμα, κάθισμα, βέλος, ρουνικός συμβολισμός αποτελούν εργαλεία σκέψεως, διαμορφώσεως εικόνων, νοητικές προσεγγίσεις τα οποία κάθε συνεπής τεχνίτης, κατόπιν της εκτελέσεως της εργασίας του τα παραμερίζει. Έκτοτε ξεκινά το μονοπάτι των Αρίων..


Η πορεία ενός βέλους προς τον ουρανό αποτελεί το συνειδητό τρόχισμα των δεσμών ενός Αρίου με τον νοητό και κυρίως υλικό κόσμο, χάριν της αναζητήσεως των υψηλοτέρων αιθέριων κενών, όπου θα του δοθεί ο απαραίτητος ζωτικός χώρος σποράς και καρποφορίας των ανθών της φωτίσεως δια την μετέπειτα ορθή οικοδόμηση ολόκληρου του κελύφους της φυσικής του παρουσίας. Όσο περισσότερο πειθαρχήσει στην πάλη και τις κακουχίες, στην εργατικότητα και τον μόχθο, τόσο περισσότερο θα σκληρύνουν τα δάχτυλα και οι μύες του για το τέντωμα των ινών. Όσο περισσότερο ανηφορίσει, στα σισύφεια μαρτύρια της καθημερινότητος τόσο τα πόδια του θα δυναμώνουν και θα δύναται να σταθεί ακλόνητος ακόμη και στην άκρη του γκρεμού για να τοξεύσει. Όσο περισσότερο διεισδύσει στην δυτική θεώρηση, τόσο θα αυξηθεί η οξυδέρκεια διάκρισεωςς των φαινομενικώς αόριστων συντεταγμένων στοχεύσεως.


Κατόπιν, σαστισμένος στέκεται και παρακολουθεί την πορεία. Δεν πατάει εκείνος στην γη , μήτε το βέλος ταξιδεύει στον ουρανό. Βέλος και ασκητής αποτελούν μία ενότητα. Ενυπάρχουν στο ίδιο μονοπάτι με μόνη διαφορά πως το βέλος θα φθάσει στιγμιαία σε κάποιο «ύψος» και εν συνεχεία οι μοριακές του δομές θα διασπασθούν πλήρως και θα διαχυθούν στους ουρανούς, ενώ ο Άριος θα κατηφορίσει από την θέση του συνεχίζοντας το γκρέμισμα και το χτίσιμο του οικοδομήματός του. Θα στραφεί προς την τίγρη που αγωνιά να ιππεύσει και στον κόσμο των ερειπίων όπου θα πολεμήσει για να υπάρξει και να δημιουργήσει. Μία τεραστίων δυνάμεων, κυρίως ελκτικών, παγίδα, αποτελεί η νοητική φυλάκιση στην στιγμή της μεγίστου υψομετρικής αποστάσεως όπου βρέθηκε βέλος και τοξότης. Εκείνο το «παρόν», έκτοτε αποτελεί παρελθόν και εναντιώνεται στην βιωματική αντίληψη της ζωής και του αγώνος, η οποία επιτάσσει την ύπαρξη του ατόμου στο «τώρα». Το μόνο το οποίο απομένει, αποτελώντας βεβαίως ανεκτίμητη νίκη, είναι το «οξυγόνο» που εισπνεύσθηκε από την ψυχή, το συνειδητό και το ασυνείδητο -εκείνη την στιγμή - και το οποίο ταξίδευσε εντός των αναπνευστικών οδών του πολεμιστή έως ότου η εκπνοή του το αποβάλλει. Ίσως ο χρόνος κατά τον οποίο βιώνεται μία αληθής κατάσταση, είναι απειροστά μικρότερος από εκείνον που διαρκεί μία αναπνοή. Για την Αρία κοσμοθέαση όμως, ολόκληρη η ζωή, αποτελεί πρόσφορο πεδίο βιωματικής ασκήσεως αυτής ακριβώς της καταστάσεως, και όχι μόνο σε ατομικό επίπεδο. Το παρελθόν αποτελεί ένα πεπερασμένο χρονικό σύνολο και η ζωή πεπερασμένο σύνολο εμπειρικών γεγονότων και καταστάσεων. Η ουσία της αγωνιστικότητος, όμως, και του ηρωικού στοιχείου εις κάθε πτυχή της ζωής έγκειται στην δύναμη και την θέληση της υπάρξεως της Φλόγας την παρούσα στιγμή. Η πυρά της εσώτερης εξεγέρσεως δεν δύναται να σβήσει, παρά μόνον να σκεπαστεί από την τέφρα περασμένων χρόνων η οποία σκεπάζει επιμελώς τα εναπομείναντα πυρακτωμένα καρβουνιάσματα. Εφόσον όμως δοθεί η απαραίτητη «καύσιμη ύλη» , τότε δύναται ξανά να αποτελέσει Φωτιά. Αυτή , βεβαίως, αποτελεί και την γοητεία κάθε αληθούς βιώματος, ιδανικού ή θεωρήσεως. Κατόπιν της αρχικής εμφανίσεως, απαιτείται μονάχα η δύναμη και η θέληση τοξεύσεως διά την συλλογή των προς ριπή εις την πυρά υλών…