Στις 31 Ιανουαρίου 1996 επισυνέβη μία εθνική πανωλεθρία, που σημάδευσε ανεξιτήλως την κατοπινή πορεία του Ελληνισμού, μία πανωλεθρία ατιμωτική και επαίσχυντος, διότι συνέβη άνευ αντιστάσεως στον διεκδικούντα εχθρό, τους Τούρκους! Το ελλαδικό κράτος εγκατέλειψε εθνικό έδαφος, απεποιήθη της εθνικής του κυριαρχίας επ΄αυτού άνευ πολεμικής αναμετρήσεως και στρατιωτικής ήττης!
Ολίγο πριν τα χαράματα της (αποφράδος πλέον ημέρας) Τετάρτης 31/1/1996 και ενώ οι Τούρκοι κομάντος, που είχαν καταλάβει ολίγες ώρες ενωρίτερα την αφύλακτη βραχονησίδα Δυτική Ίμια, είχαν καταρρίψει ελληνικό ελικόπτερο απονηωθέν από την φρεγάτα Ναβαρίνο , οι εθνικοί μειοδότες της αθηναϊκής κυβερνήσεως (πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Σημίτης και υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος) απεδέχθησαν την αμερικανική πρόταση, η οποία υιοθετούσε απολύτως τις θέσεις του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών και απέσυραν από την βραχονησίδα Ανατολική Ίμια τους άνδρες των ελληνικών ενόπλων ειδικών δυνάμεων μαζί με την ελληνική σημαία!!!
Η κυριαρχία επί εθνικού εδάφους είχε απαλλοτριωθεί! Στις νησίδες Δυτική Ίμια και Ανατολική Ίμια έκτοτε δεν εστήθη η Σημαία μας! Εθνική ταπείνωσις, εντροπή και καταισχύνη! Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις δεν επολέμησαν (αν και οι άνδρες τους το ήθελαν), δεν άνοιξαν πυρ κατά του καταλαβόντος εθνικό έδαφος εχθρού, παρά μόνον εθρήνησαν και τρεις αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού μας, που έχασαν την ζωή τους στο καταρριφθέν ελικόπτερο!
Η ξενόδουλη μαριονέτα που παρίστανε τον πρωθυπουργό της Ελλάδος, ολίγες ώρες μετά, εντός του ελλαδικού κοινοβουλίου, ευχαριστούσε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών για την μεσολάβησή της (!), ο αναίσχυντος υπουργός επί των εξωτερικών εδήλωνε ότι οι άνδρες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων «παίρνουν τη σημαία μαζί τους για να την προστατεύσουν από την βεβήλωση», δεν έγιναν λαϊκές κινητοποιήσεις και ογκώδη συλλαλητήρια για την εθνική υποχώρηση και ταπείνωση, παρά μόνον ολίγες εκατοντάδες εθνικιστές (μεταξύ των οποίων κάποιοι που τώρα πυκνώνουν τις τάξεις του Άρματος) έσωσαν την τιμή του ελληνικού λαού!
Τούτα τα ανήκουστα και έπετο συνέχεια. Μόλις τρεις μήνες από την μοιραία νύκτα των Ιμίων, σε συνάντηση του Έλληνος(;) υπουργού Εξωτερικών με τον Τούρκο ομόλογό του στο Βουκουρέστι (29/4/1996), η τουρκική πλευρά κάνει, για πρώτη φορά, λόγο για «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο και αποστέλλει – εντέχνως γραμμένο – υπόμνημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επί του οποίου δεν προκύπτει απορριπτική ελληνική απάντηση. Σε ολίγο καιρό άπαντες συνειδητοποίησαν , ότι η Τουρκία δεν απέδιδε τοπικό χαρακτήρα στις «γκρίζες ζώνες» (μόνον στα Ίμια), αλλά νομική διάσταση (με εφαρμογή σε δεκάδες νήσους, νησίδες και βραχονησίδες, που δεν αναφέρονται ρητώς στην Συνθήκη της Λωζάννης ή σε άλλες επίσημες συμφωνίες).
Έκτοτε ο εθνικός κατήφορος συνεχίζεται, με πλείστα όσα σπουδαία γεγονότα! Οδεύομε προς τον εθνικό όλεθρο, την οριστική εξαφάνιση του Ελληνισμού! Εμείς είμαστε αποφασισμένοι να πολεμήσωμε, συνεπήξαμε εθνοφυλετική κοινότητα, πυκνώνομε τις τάξεις του Άρματος! Όποιος πιστεύει εις τον Ελληνικό Πολιτισμό, καλείται να συστοιχή!
