LEON DEGRELLE : Η ΤΑΞΙΣ

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο Le Pays Reel στις 7 Μαΐου 1937.

Η διατήρησι της «τάξεως», από πολύ καιρό καλύπτει κάθε είδους παλιανθρωπιά.

Οι συντηριτικοί καταφεύγουν πίσω από την «τάξι» διότι θέλουν να προστατεύσουν τα πολιτικά τους κεκτημένα.Γι' αυτούς η τάξις συνίσταται στην με κάθε θυσία διατήρησι ενός σκωληκοβρώτου πολιτικού συστήματος.

Γι' αυτούς η τάξις είναι ο κομφορμισμός των κομμάτων, είναι η διατήρησι της αναλογικής των παροπίδων, είναι ο δίχως υπερβολικό θόρυβο διαμοιρασμός των κερδών της εξουσίας, είναι ο φόβος για όλα εκείνα που θα μπορούσαν να μεταβάλουν την προνομιακή τους κατάστασι ακόμη και αν είχαν σαν τίμημα την σωτηρία της πατρίδος...

Να μιλούμε για τάξι αναφερόμενοι σ' αυτούς τους τύπους του εγωισμού είναι κραυγαλέα υποκρισία. Δεν υπάρχει τάξις — αλλά πρωτογενή και βαθιά αναταραχή — όταν η εκτελεστική εξουσία είναι στο έλεος των clan των μεγαλοεφοπλιστών, όταν δεν τυγχάνει ουδεμίας σταθερότητος και δεν τροχοπεδείται από κανένα αίσθημα ευθύνης, όταν οι νόμοι γεννιούνται βιαστικά από ένα αναρμόδιο κοινοβούλιο, φλύαρο και δολοπλόκο, όταν η διαχείρησις δεν είναι τίποτε άλλο από μια σκονισμένη μηχανή δίχως ζωή και δίχως απόδοσι. Το πολιτικό καθεστώς, που ανεχόμεθα εδώ και 10 χρόνια δεν είναι τάξις αλλά αναρχία: ασυνέπεια των κομμάτων, αντιγνωμίες της κυβερνήσεως, σκουριασμένα γρανάζια της διαχειρήσεως, ανικανότητα να διορθωθούν, να ανανεωθούν.

Η τάξις δεν έχει τίποτε το κοινό μ' αυτές τις πολιτικές αντίκες. Αυτοί που υπερασπίζονται τα ερείπια αυτά στο όνομα της τάξεως είναι δειλοί ή άβουλοι που μέσα στη ζωή του Έθνους και σε κάθε δημιουργική προσπάθεια προτιμούν την μετριότητα ή την αδικία.

Έχουν ένα διαβολεμένο τρόμο της αλλαγής. Το καθεστώς με όλα του τα αδιέξοδα, τα σκοτεινά δρομάκια δεν μπορεί παρά να τους αρέση. Στον κερδοσκοπικό τους συντηρητισμό, ενισχύονται από όλους εκείνους που φοβούνται τους σκονισμένους οικοδόμους και που προτιμούν την αργή αποσύνθεσι της χώρας.

Η υπεράσπισις της τάξεως για ορισμένους συντηρητικούς σημαίνει: να οργανώσουν την προστασία του κοινωνικού εγωισμού και να αντιταχθούν σε μια υγειά , εύρωστη και συνεχώς πιο σύνθετη ανάπτυξι των εργατικών μαζών.

Επιθυμούν να γυρίσουν στην κοινωνική αποτελμάτωσι κάτω από την κάλυψι της τάξεως.

Αρνούνται να λάβουν υπ όψιν το ανθρώπινο στοιχείο του εργατικού προβλήματος.

Θέλουν να βάλουν τρικλοποδιά σε κάθε πρωτοβουλία....

Ζητούν να αποφύγουν την δημιουργία ενός ικανού κοινωνικού καταστατικού ... Αγνοούν την αξιοπρέπεια και το μεγαλείο της εργασίας, την ευγένεια της εργατικής οικογένειας, τις ανάγκες της, το άγχος της και την ευτυχία που δικαιούται.

Αυτή η περιφρόνησις του λαού και της εργασίας του, αυτή η άγνοια της ψυχής του, αυτή η εγκατάλειψις των καταβροχθισμένων από την ρυπαρότητα εστιών και η σαπισμένη ατμόσφαιρα, αυτή η ολική έλλειψις της υγειονομικής πολιτικής, εδημιούργησαν το πιο βδελυρό των αναταραχών. Μας οδήγησαν στο χείλος της κοινωνικής αβύσσου.

Να παρατείνουμε αυτήν την αναταραχή στο όνομα της τάξεως; Ποτέ. Οι άνδρες της τάξεως για μας, είναι εκείνοι που θα τολμήσουν να ανανεώσουν το κράτος... που θα δώσουν στην εκτελεστική εξουσία, την δυνατότητα, την διάρκεια και την αρμοδιότητα, στις Συντεχνίες, την επεξεργασία οικονομικών και κοινωνικών νόμων, στη διαχείρησι ζωή, εξυπνάδα, υπευθυνότητα.

Οι άνδρες της τάξεως για μας είναι εκείνοι που θα τολμήσουν να απελευθερώσουν την χώρα, την οικονομική και πολιτική ζωή από την δικτατορία του υπέρ καπιταλισμού.

Οι άνδρες της τάξεως είναι για μας εκείνοι που θα αναζητήσουν ακούραστα την καλυτέρευση - υλική και πνευματική - των πεπρωμένων του λαού που θα οικοδομήσουν την οικονομική δικαιοσύνη και θα πλησιάσουν τις τάξεις στην ευημερία, την τιμιότητα και τον Σεβασμό.

Οι άνδρες της τάξεως είναι για μας εκείνοι που θα ξεσηκώσουν όλες τις πνευματικές και διανοητικές δυνάμεις σε θέσι να γαληνέψουν και να ανασυντάξουν τις ψυχές...

Η τάξις για μας είναι η πρόοδος και η αρμονία. ΄Οχι απραξία αλλά δημιουργία. Προσπάθεια καθημερινή.

Τάξις; Ναι. Αλλά τάξις νέα, για την σωτηρία της χώρας και του λαού.

Πηγή