Κοινωνικές Αρχές Της ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Απόσπασμα απο την πολιτική διακύρηξη του Συνδέσμου εθνοφυλετικής αναπλάσεως ΑΡΜΑ :

IV. Κοινωνικαί Αρχαί.

α’. Ο Εθνοκοινοτισμός θεμελιούται επί των δεσμών και συναφειών του Αίματος, εξασφαλιζομένης ούτω της ωλοκληρωμένης, ιεράς καί ζώσης αυτοσυναισθήσεως της Λαϊκής Κοινότητος ως μεγάλης οικογενείας, όπου (καί μόνον!) η συμμετοχή όλων εις την ανέχειαν ή την οικονομικήν άνθησιν είναι φυσική καί αυτονόητος.

β’. Η (επιβεβλημένη!) εξασφάλισις κανονικής ή προώρου συντάξεως δεν είναι, αντικειμενικώς, δυνατή υπό τήν τρέχουσαν δημογραφικήν εικόνα του Ελληνισμού – αλλά καί τής Ευρώπης εν γένει. Πρωτίστη, λοιπόν, μέριμνα θα είναι η επίλυσις του ζωτικού αυτού προβλήματος, διά της εξασφαλίσεως εργασίας και βιοποριστικής διεξόδου διά την ελληνικήν νεολαίαν. Το πρόβλημα λέγεται δημογραφικόν – όχι συνταξιοδοτικόν!

γ’. Η μητρότης εξαίρεται και αναβιβάζεται εις το προσήκον προνομιακόν βάθρον, όπως επί παραδείγματι εν τη_ι αρχαία_ι Σπάρτη_ι. Ο μαιναδισμός και ο φεμινισμός, διά των οποίων ο ιουδαϊκός Μαμμονισμός (τη_ι συνεργεία_ι του ιουδαϊκού μαρξισμού) υπέσκαψε τά πνευματικά, βιολογικά και φυσικά βάθρα της οικογενείας και του Έθνους, αναγνωρίζονται ως πρώτιστος εσωτερικός εχθρός. Ο Ανδρικός χαρακτήρ αποκαθίσταται εις τήν καθ’ όλα τά επίπεδα ακεραιότητα καί πληρότητα διαυγούς ποιότητος καί απολλωνίου δυνάμεως, μέσω_ι τής νέας αναδυομένης επιγνώσεως καί τή_ι καθοδηγήσει τής Τάξεως τών Ευπατρίδων (βλ. κατωτέρω).

δ’. Η Ευγονία αποτελεί υψίστην βιοπολιτικήν προτεραιότητα του Εθνικού Κράτους· η δε Βιοπολιτική είναι, ως τό κατ’ εξοχήν στοιχείον αιωνιότητος εις την πρακτικήν πολιτικήν, το κεντρικόν και τελικόν σημείον αναφοράς πάσης Εθνοκοινοτικής Πολιτικής. Η αντίληψις αύτη θα ανακληθή_ι εις την αφυπνιζομένην συνείδησιν τού Λαού, ως προφανής βιολογική, Κοινοτική, Εθνική και αισθητική, έτι δέ περαιτέρω Κοσμική, ανυπέρθετος και πρωτίστη μέριμνα καί δεοντολογία. Εν ουδεμιά_ι περιπτώσει δεν θά θυσιάζεται το μέλλον εις το «τώρα», η αιωνιότης εις την αρρωστημένην ατομιστικήν εγωπάθειαν, όπως είναι η μέχρι τούδε ολεθρία κοινή δημοκρατική πράξις.

ε’. Δήμευσις όλων των κερδών εκ τοκογλυφικής ή άλλης αντεθνικής δραστηριότητος, «αεροκοπάνας» και απάτης.

στ’. Δημιουργία Τραπέζης Ανοικοδομήσεως, διά την χρηματοδότησιν τής αναμορφώσεως του εθνικού οικιστικού χώρου, υπό την εποπτείαν εις τούτο εντεταλμένου Υπουργείου Ανοικοδομήσεως. Βαθμιαίως θα προχωρήση_ι η αποδόμησις των οικοδομικών και πολεοδομικών τερατουργημάτων της δημοκρατικής αταξίας, η αποφασιστική περιβαλλοντική εξυγίανσις, απορρύπανσις, αναδάσωσις, δημιουργία ορεινών υδροδεξαμενών, σιδηροδρομικού δικτύου κ.ο.κ.

ζ’. Εισαγωγή θεσμού εθελοντικής κοινωνικής εργασίας, εν είδει χαρωπής φυσιολατρικής διαπλάσεως της νεότητος, προς διενέργειαν εκτεταμένων αναδασώσεων, εξυγιάνσεων και αναμορφωτικού, εν γένει, ανά την χώραν έργου. Ποινή θανάτου και δημεύσεως οικογενειακής περιουσίας επί εμπρηστών δασών.

η’. Συμμετοχή εις τά κέρδη όλων τών απασχολουμένων επιχειρήσεων παραγωγής αγαθών ή παροχής υπηρεσιών αναλόγως προσφοράς και ηλικίας, εκ παραλλήλου προς την αντίστοιχον συμμετοχήν εις την ευθύνην αποδόσεως εις την Λαϊκήν Κοινότητα του επιφορτισθέντος οικονομικού έργου.

θ’. Η τεχνολογία και η βιομηχανία υπάγονται εις την αρχήν της μη ρυπάνσεως καί ανακυκλώσεως. Η έρευνα και η εφαρμογή θα στραφούν αποφασιστικώς καί ανυπερθέτως προς αντιρρυπαντικήν κατεύθυνσιν. Ομοίως και η διάρθρωσις ατομικών και συλλογικών αναγκών ενεργείας και καταναλώσεως, εν μιά_ι ολοκληρωτική_ι ρήξει προς την κρατούσαν εγωπαθή-ατομιστικήν καί υλιστικήν-υπερκαταναλωτικήν έφεσιν, τήν επί τό ευχερέστατον αλαζονικήν νοσηράν «βολικότητα», την εν γένει εκλύτως ευμαρή προδιάθεσιν. Η χλιδή αποτελεί στηλιτευόμενον κατάντημα και όχι πρότυπον: του Εθνοκοινοτισμού τά πρότυπα είναι λιτά, μετρημένα, αρμονικά, δωρικά.

ι’. Προάγεται η ευγενής άμιλλα και η εξοχή εις ανδρείαν αρετήν και στόχους. Η Τέχνη αλλά και η Επιστήμη συμμετέχουν εις την πνοήν αυτήν αναζωπυρώσεως. Αποπομπή της αμερικανικού τύπου βλακώδους «μεγιστοποιήσεως» («ρεκόρ») ανοήτων επιδόσεων (τύπου «βιβλίων Guiness»).

ια’. Προαγωγή της παραδοσιακής Ιπποκρατικής και ολιστικής ιατρικής, αντί της σημερινής εν πολλοίς εμπορικής υλιστικής ψευδοεπιστήμης-ουραγού των συμπλεγμάτων αποπνικτικώς (διά τον Λαόν) εγκαθιδρυμένων οικονομικών συμφερόντων: ως θεραπαινίδος όχι μόνον φαρμακευτικών εταιρειών και κυκλωμάτων υποβαθμισμένων τροφίμων – αλλά μάλλον ενός ολοκλήρου αρρώστου Συστήματος, το οποίον δεν εργάζεται διά την προαγωγήν και εξευγενισμόν του είδους, όμως βεβαίως υποθάλπει και στηρίζει τήν υλιστικήν-καταναλωτικήν-αντιφυσικήν έκπτωσιν και την αντιστροφήν των αξιών, πού οδηγούν το Είδος εις τον πλήρη εκφυλισμόν! Είτε ενδιαφερομένη διά συμπτώματα αντί αιτίων και αντί αναζητήσεως και αφυπνίσεως-ενισχύσεως των αυτιατικών διεργασιών του ψυχοσωματικού οργανισμού, είτε σκανδαλωδώς παραβλέπουσα τάς πρωτουσίας (αρχέτυπα) της βιολογικής εκφάνσεως του Είδους (της Φυλής), υποτάσσουσα εκείνας εις εγωπαθείς επιδιώξεις αυτοδιαιωνίσεως ασθενών το πνεύμα, κυρίως, εσωτερικώς δυσαρμονικών βιοψυχικών ναυαγίων, νοσηρώς επιζητούντων διαιώνισιν της οίας βιολογικής/ψυχοσωματικής κληρονομικής των επιβαρύνσεως, υπό σχετικήν «γενναιόδωρον» εγκληματικήν στήριξιν εκ μέρους τού εμετικώς (αλλ’ ολεθρίως!) και πάλιν τυμπανοκρουστικώς υποκρινομένου ουμανιστοδημοκρατικού συρφετού. Το Όλον επιδεικτικώς παραβλέπεται και καταδικάζεται χάριν τού σεσηπότος μέρους, όπου καί εγκλωβίζεται η δολίως αποναρκωμένη καί εκφαρισαϊσμένη (άρα, πάλιν, εικονική!) «συνείδησις»… Δεν υπηρετείται ούτω η Υγεία, αναποδράστως συναφής προς τά αιώνια έκτυπα (πρωτομορφάς) του είδους, όπως ως ιδεώδη ελατρεύθησαν και εξυμνήθησαν κατά την Ελληνικήν Αρχαιότητα, αλλ’ ο διαστροφικώς κυρίαρχος Μαμμωνάς και το τά πάντα εξαλλοιούν αργύριον!

ιβ’. Γενικώς αποκαθίσταται πανταχού ο επιστήμων, ο καθοδηγητής, ο άρχων εις τόν ρόλον του ως εγρηγορότος πολεμιστού εφ’ όλων τών πεδίων, ως αληθούς επαΐοντος, αντί τού νύν περιωρισμένης αντιλήψεως, ορίζοντος καί ευθύνης εικονικού ρόλου (μετά μονόχνωτον προπαιδείαν) ως μηχανικού υποκειμενικού ερμηνευτού νεκρών γραμμάτων, τύπων καί δογμάτων – εις τήν καλλιτέραν περίπτωσιν…

Εν τώ_ι αυτώ_ι πνεύματι το σωφρονιστικόν σύστημα θα αναθεωρηθή_ι εκ βάθρων, καθώς και το αντιπαραδοσιακόν «Ρωμαϊκόν Δίκαιον», προς χάριν αναζωογονηθησομένου Εθιμικού Δικαίου, τού ελληνοπρεπούς παραδείγματος αρετής, τού νόμου-παραδείγματος, της ζώσης, νοήμονος προσωπικής κρίσεως σοφών δικαστών, διεισδυόντων εις την ψυχοπνευματικήν ουσίαν τών γεγονότων, υπό παραδοσιακόν πρίσμα - αντί των τριχοτομητών-ερμηνευτών τού … «επιστημονικού νοήματος» ενός αυθαιρέτως καθιερωθέντος ακάμπτου, αψύχου, νεκρού «νομικού τύπου».

Δεν θα εκτρέφωνται ή αναπαράγωνται εγκληματίαι, προς εξαπόλυσιν εις την κοινωνίαν μετά την έκτισιν της μετεκπαιδευτικής των θητείας εις τά Πανεπιστήμια αυτά του εγκλήματος, όπως αι φυλακαί εις χείρας των αναξίων δημοκρατικών τρωκτικών κατήντησαν. Τα νέα, αληθώς σωφρονιστικά, ιδρύματα θά λειτουργούν ως μικραί κοινωνίαι, όπου οι έγκλειστοι θα εκπαιδεύωνται και θα παρατηρούνται, εργαζόμενοι και συνεργαζόμενοι, απελευθερούμενοι δέ όταν οι ειδήμονες τούς κρίνουν προς τούτο ετοίμους. Διά περιπτώσεις ανεπανορθώτους το Εθνικόν Κράτος δεν θα δαπανά_ι προσωπικόν, πόρους, ενέργειαν και ψυχικά αποθέματα: η αρχαία ποινή του θανάτου θα επικρέμαται ου μόνον ως τελική λύσις, αλλά και ως ισχυρόν πειστήριον κοινωνικής συμμορφώσεως.

Αποτελεί εξ άλλου μίαν ακόμη επιβεβαίωσιν της ενδογενούς εθνοκοινοτικής διαισθήσεως-παραδοσιακής γνώσεως/εμπειρίας καί ο εντοπισμός, μεταξύ τόσων άλλων απτών πλέον τεκμηρίων τής, καθ’ εαυτήν βεβαίως απ’ ευθείας τεκμαρτής, κληρονομικότητος τών ψυχοπνευματικών γνωρισμάτων, και του αποκληθέντος «γονιδίου της εγκληματικότητος» εις το 17^ον χρωμόσωμα, φερομένου υπό των προκαθωρισμένων και αθεραπεύτων εγκληματιών.

Εν τούτοις, τά μαρξιστοφιλελεύθερα δόγματα του «μπηχεβιορισμού» εξακολουθούν ακάθεκτα να παράγουν παιδαγωγούς-ινστρούχτορας του διεστραμμένου δικτατορικού εφηρμοσμένου γενιτσαρισμού, προς διάλυσιν πάσης ένδοθεν αντιστάσεως και άρσιν πάσης εσωτέρας νοήσεως και αρχής, χάριν του (πολιτικώς ορθού!) εκπιθηκισμού των λευκών. Η δε θριαμβική επιβεβαίωσις της θεμελιωδώς εγγενούς καί κληρομομικής φύσεως των ψυχονοητικών γνωρισμάτων, πέραν του ότι ουδόλως μεταβάλλει την πραγματικήν πεποίθησιν των κεντρικών ιουδαϊκών εγκεφάλων αλλ’ απλώς υποσκάπτει την υλικοτεχνικώς πάνοπλον ισχύν της προπαγανδιστικής των βίας, έτι μάλλον ερμηνεύει και δικαιολογεί την λυσσαλέαν των προσκόλλησιν εις την βιολογικήν υποβάθμισιν και φυλετικήν αλλοίωσιν των Αρίων.

ιγ’. Στόχος, γενικώτερον, τής Εθνοκοινοτικής Πολιτικής, άρα και της κοινωνικής της πλευράς ιδιαιτέρως, είναι ο εξευγενισμός και η ουσιώδης προαγωγή του ανθρώπου πρός τά οικεία πρότυπα, επί μεγίστη_ι ωφελεία_ι όλων και της Εθνοφυλετικής Κοινότητος συνολικώς και διαχρονικώς.

Το κείμενο αυτό είναι ένα απόσπασμα. Διαβάστε ολόκληρη την διακύρηξη εδώ.