Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Απειλή Ελευθερίας…

«Σε εποχές σαν αυτή, οφείλουμε να μιμηθούμε τον Οδυσσέα και να δεθούμε αυτοβούλως στο κατάρτι της Πίστης μας. Κι αν δεν το αντέχουμε να στέκουμε και να ακούμε, οφείλουμε να κλείσουμε τα αυτιά μας και τα αυτιά των συντρόφων μας, κι εκεί δεμένοι να προχωρούμε, κόντρα στους ανέμους και τα κύμματα ενός κόσμου που κατρακυλάει στην άβυσσο.»
Αν δεν ξέρει κανείς, και δεν ζητά να μάθει, αλλά βασίζεται σε αυτά που ακούει στην τηλεόραση και διαβάζει στον τύπο του συρμού, θα νομίζει πως προσγειώθηκε σε μια χώρα είτε ηθική κι αγγελικά πλασμένη, είτε στις πύλες της κολάσεως. H καθημερινότητα βέβαια δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, αλλά κινείται στο πεδίο της εικονικής πραγματικότητας. Η τηλεκατευθυνόμενη κοινή γνώμη όμως, δυσκολεύεται να πιστέψει οτιδήποτε δεν έχει πρωτύτερα δει στην TV, χρίζοντας τα Μέσα ανάδοχους και αντιπροσώπους της Ελευθερίας της, απεμπολώντας το δικαίωμά της στο συλλογισμό και την κρίση. Αλλάζει κανάλια πιστεύοντας ότι ανάμεσά τους θα βρει σερβιρισμένη την αλήθεια. Η μήπως αναζητά αυτό που θέλει να ακούσει, αυτό που περιμένει να δει; Πως δηλαδή χωρίς να κουνηθεί από τον καναπέ του θα παρουσιαστούν οι αντ’ αυτού να του προσφέρουν το μέλι και το γάλα του παραδείσου;
Ο καθείς ονειρεύεται πως ο εκλεκτός του, ο πιο φωτογενής, ο πιο επιθετικός, ο πλέον είρων, είναι ο σωτήρας, αυτός, ο πιο ξύπνιος, ο πιο ταχύς στις απαντήσεις, εκείνος που θα κατατροπώσει τον αντίπαλο πολιτικό ή δημοσιογράφο με τις σοφιστείες του. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για σκηνοθετημένες διενέξεις, για προμελετημένες διαφωνίες με σκοπό να κρατούν τον τηλεθεατή, τον τηλεπολίτη, δηλαδή, σε κατάσταση νάρκης. Κοίταξε λαέ, εμείς μιλάμε για σένα. Εμείς φροντίζουμε για το ασφαλιστικό σου, την περίθαλψή σου, το μέλλον σου. Εσύ το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να αγοράζεις τις εφημερίδες μας, να κάνεις ζάπινγκ στα κανάλια μας και να ψηφίζεις στις εκλογές μας.
Πίσω από το γυαλί, πίσω από το τυπωμένο χαρτί με τα γυαλιστερά ένθετα και τις ταινίες, μια άλλη πραγματικότητα, αυτή των εμπόρων των εθνών ξεδιπλώνεται χωρίς αιδώ. Την ώρα που οι λεονταρισμοί των καναλιών δίνουν και παίρνουν, οι διεκπεραιωτές της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας μας, υλοποιούν κατά γράμμα τα προγράμματα για τα οποία δεσμεύτηκαν προκειμένου να εκλεγούν. Δεσμεύτηκαν όχι σε μας, στον Ελληνικό λαό, αλλά στους υψηλούς τους φίλους που κάθε τόσο επισκέπτονται και με τους οποίους συνομιλούν και συσκέπτονται.
Δημοσιογράφοι και πολιτικοί που ζουν με πολυτέλεια βασιλέων, υπουργοί που συντρώγουν με δημοσιογράφους και οικονομικούς παράγοντες, φιλίες περίεργες, ευκαιριακές, πρόστυχες, έτοιμες να καταλήξουν σε καρφώματα, κατινισμούς και χολή.
Οι βερμπαλισμοί και οι ασυναρτησίες, σε πρώτη ζήτηση, σοβαροφανής, λαϊκίστικη, ακατανόητη, μασημένη τροφή για την πλέμπα που συναγωνίζεται στην αναπαραγωγή μιας γνώσης που δεν κατέχει.
Ζούμε σε μιαν εποχή όπου το φαίνεσθαι καταβροχθίζει το είναι, το είδωλο καμώνεται τη σάρκα και τα οστά, η πολυτελής αυλαία φυγαδεύει τις σκιές που κινούνται πίσω της.
Πόσο γενναίοι είμαστε, πόσο μπορούμε να αντέξουμε το βάρος μιας αλήθειας που η Θεία Πρόνοια απέθεσε στις πλάτες μας μέσα στον ορυμαγδό του Σκότους και της απάτης; Πόσο αντέχουμε να λέμε Όχι, και πάλι Όχι στις εύκολες λύσεις, στα αλεσμένα σκουπίδια, στους συμβιβασμούς;
Σε εποχές σαν αυτή, οφείλουμε να μιμηθούμε τον Οδυσσέα και να δεθούμε αυτοβούλως στο κατάρτι της Πίστης μας. Κι αν δεν το αντέχουμε να στέκουμε και να ακούμε, οφείλουμε να κλείσουμε τα αυτιά μας και τα αυτιά των συντρόφων μας, κι εκεί δεμένοι να προχωρούμε, κόντρα στους ανέμους και τα κύμματα ενός κόσμου που κατρακυλάει στην άβυσσο. Λυγίζοντας όσο χρειάζεται για να μην σπάσουμε, ευθυτενείς μπρος στους εαυτούς μας, σφίγγοντας τις γροθιές με πείσμα, περιμένοντας, δουλεύοντας, τραγουδώντας το θούριο για την ώρα της Ελευθερίας, για την Αυγή της Πατρίδος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.