Δημήτρης Παπαγεωργιου: Η φυλακή είναι το μοναστήρι του... εθνικιστή

«Στόχος μου σε αυτή την ιστορία, είναι να λειτουργήσω ως μια ντουντούκα για τις φωνές των Ελλήνων που κουράστηκαν να παρακολουθούν αμέτοχοι τον εποικισμό της πατρίδας μας», μας λέει ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας μας, μιλώντας για την υποψηφιότητά του στον κεντρικό τομέα Αττικής, στο πλευρό του Άδωνι Γεωργιάδη. Ο άνθρωπος που συγκέντρωσε στο πρόσωπό του τη μήνη του συστήματος, δεν δείχνει πάντως να έχει πτοηθεί...
συνέντευξη στον Δημήτρη Ζαφειρόπουλο

Από το κελί της φυλακής στον προεκλογικό αγώνα; Πώς συνέβη αυτό;
Είναι το ίδιο το κελί της φυλακής, όχι σε προσωπικό επίπεδο αλλά σαν ενεργό πολίτη, κομμάτι του εθνικιστικού κινήματος, που ανέδειξε την ανάγκη για τον... προεκλογικό αγώνα. Το να οδηγείται κάποιος στην φυλακή, με τον τρόπο που οδηγήθηκα εγώ, καταδεικνύει ότι το κράτος του ΠΑΣΟΚ λειτουργεί με τρόπο εντελώς εχθρικό προς τους Έλληνες πατριώτες. Ως εκ τούτου, είναι ανάγκη να υπάρξουν τέτοιες δομές, που θα επιτρέψουν στους αντιστεκόμενους Έλληνες να μπορέσουν να αντιταχθούν στην στόχοποίησή τους. Η απόφασή μου να εμπλακώ με την πολιτική, στον στίβο των εκλογών, γιατί με την πολιτική στην ευρύτερη έννοια της ασχολούμαι από παιδί σχεδόν, δεν ήταν απλή. Ζυγίζοντας όμως τα υπέρ και τα κατά, κατέληξα ότι είναι κάτι το οποίο θα φανεί χρήσιμο σε αυτό που εγώ θεωρώ ως "χώρο". Η φυλακή είναι το μοναστήρι του αναρχικού, έλεγαν παλιότερα κάποιοι. Στην σημερινή κατάσταση, μπορούμε να πούμε ότι η φυλακή είναι το μοναστήρι του εθνικιστή. Μέσα από αυτή την διαδικασία θεωρώ ότι ωρίμασα αρκετά και μπόρεσα να δω κάποια πράγματα πιο ξεκάθαρα. Και ελπίζω να μπορέσω αυτή μου την "ωρίμανση" να την χρησιμοποιήσω προς μια κατεύθυνση που θα βοηθήσει να χτιστούν ακριβώς αυτές οι δομές τις οποίες χρειαζόμαστε. Στόχος μου σε αυτή την ιστορία, είναι να λειτουργήσω ως μια "ντουντούκα" για τις φωνές των Ελλήνων που κουράστηκαν να παρακολουθούν αμέτοχοι τον εποικισμό της πατρίδας μας.

Δεν θεωρείς όμως ότι αυτή σου η απόφαση θα στενοχωρήσει κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι σου συμπαραστάθηκαν κατά την διάρκεια της φυλάκισης σου, αλλά δεν ανήκουν κομματικά στον ΛΑΟΣ;
Θεωρώ ότι θα ήταν ανέντιμο εκ μέρους μου, το να προσπαθήσω να κοροϊδέψω κάποιον λέγοντας ψέματα ή κάνοντας την "πάπια". Δεν συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο. Όσοι μου συμπαραστάθηκαν κατά την διάρκεια της φυλακισής μου, είναι για εμένα πρόσωπα τα οποία τιμώ και τα οποία είμαι διατεθειμένος να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ. Δεν σημαίνει όμως αυτό, ότι θα πρέπει να υιοθετήσω μια στάση πολιτικής ουδετερότητας, ούτε και ποτέ δεσμεύτηκα για κάτι τέτοιο. Όπως έγραφα για εμένα το σημαντικό όλης αυτής της διαδικασίας ήταν ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι παρόλη την κομματική τους ταυτότητα ή μη, έβαλαν τις υπογραφές τους και έδρασαν για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Αυτή τους η κίνηση δεν αναιρεί και δεν πρέπει να αναιρεί τις κομματικές τους προτιμήσεις. Δεν τους "ουδετεροποίησε". Το ίδιο θεωρώ ότι πρέπει να συμβεί και στο μέλλον παρόλο που ελπίζω - αλλά δεν το βλέπω - να μην χρειαστεί να ξαναμαζευτούν τέτοιου είδους υπογραφες. Αν όμως χρειαστεί, θα πρέπει και πάλι άνθρωποι από διαφορετικά κόμματα, οργανώσεις ή δίχως κάποια τέτοια ταυτότητα να συσπειρωθούν.

Εποχή οικονομικής κρίσης. Κυριαρχεί παντού το θέμα του μνημονίου. Πώς το αντιλαμβάνεσαι;
Η αρραβωνιαστικιά μου, είναι εδώ και μήνες άνεργη. Η πολιτική όμως είναι θέμα προτεραιοτήτων. Την άποψή μου για το μνημόνιο την έχω εκφράσει. Θεωρώ όμως πολύ πιο σημαντικό ζήτημα αυτό του μεταναστευτικού και της τριτοκοσμοποίησης της χώρας, λόγω των τεράστιων ροών μεταναστών. Οι οικονομικές κρίσεις πάνε και έρχονται. Σε 20-25 όμως χρόνια, αν η Ελλάδα κυριαρχείται από ασιάτες και αφρικανούς, τι να την κάνουμε την ακμάζουσα οικονομία. Το ξέρω ότι ακούγεται "κάπως", όμως για εμένα η προτεραιότητα είναι αυτή. Άλλωστε αν ήμουν "οικονομικός άνθρωπος" κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ήμουν εδώ να κάνω αυτά που κάνω τώρα. Για εμένα είναι ξεκάθαρο: "την ελλάδα θέλωμεν και ας τρώγωμεν και πέτρες", όπως έλεγαν και οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Φυσικά, η οικονομία είναι ένα εργαλείο στα χέρια του Έθνους. Κάτι ουσιαστικό επ' αυτού όμως θα μπορεί να γίνει μόνο εάν το πηδάλιο του Έθνους έχουν στα χέρια τους εθνικές δυνάμεις. Και στο κάτω-κάτω, εγώ δεν μπορώ να υποσχεθώ σε κανέναν ότι εάν εκλεγώ θα λύσω τα οικονομικά του προβλήματα. Αυτό που μπορώ να υποσχεθώ είναι ότι θα προσπαθήσω να μεταφέρω τις φωνές των κατοίκων του υποβαθμισμένου κέντρου της Αθήνας και του πατριωτικού κινήματος στο περιφερειακό συμβούλιο.

Η ΝΔ με τον Κικίλια παίζει αντι-μνημόνιο. Ο ΛΑΟΣ με τον Άδωνι Γεωργιάδη έχει σηκώσει πάρα πολύ το ζήτημα του μεταναστευτικού. Τα ποσοστά όμως και των δύο δεν φαντάζουν ως... επιβράβευση. Γιατί;
Νομίζω ότι η ιδιοσυγκρασία του ψηφοφόρου της "κεντροδεξιάς" είναι αρκετά διαφορετική από αυτήν του αριστερού. Είναι πολύ πιο προσκολλημένος στο συναίσθημα και ως εκ τούτου, βιώνει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τάσεις όπως αυτή της απογοήτευσης. Αυτό το επιτείνουν και οι ισχυρές κόντρες ανάμεσα στα δύο κόμματα, που πολλές φορές εμπεριέχουν χτυπήματα κάτω από την ζώνη. Βέβαια, μεγάλο ρόλο παίζει και το όλο σύστημα του αριστερού ελέγχου των ΜΜΕ. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι η αριστερά έχει μια εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση ειδικά από τα τηλεοπτικά κανάλια, από ότι η ευρύτερη δεξιά. Και ο κόσμος επηρεάζεται πάρα πολύ από τα κανάλια.

Πάντως, ακόμη και εάν εκλογικά δεν φαίνεται αυτό, πιστεύω ότι σιγά-σιγά συντελείται μια "πνευματική επανάσταση" στην χώρα μας και η αριστερά χάνει σιγά-σιγά τα πρωτεία στην "καθοδήγηση" του ελληνικού λαού, κυρίως λόγω της ταύτισης του λόγου της με το σύστημα.

www.elkosmos.gr