Η μάχη του Μπρούνανμπουρχ

Τον 10ο αιώνα ο κίνδυνος, για τους Άγγλους, ήρθε απο την Ιρλανδία, όπου οι Νορβηγοί Βίκινγκς είχαν ιδρύσει ένα βασίλειο κοντά στο στημερινό Δουβλίνο. Από εκεί ξεκίνησαν την κατάκτηση της Αγγλίας, και το 919 κατόρθωσαν να καταλάβουν το Γιορκ. Παρόλο που το 920 ο Εδουάρδος κατάφερε μια μεγάλη νίκη εναντίον τους, με συμμάχους τους Σκωτσέζους, οι Νορβηγοί βασιλείς διατήρησαν την κυριαρχία τους στο Γιορκ μέχρι τα μέσα του αιώνα.
Στο πλαίσιο της Νορβηγικής επέκτασης στην Αγγλία, έλαβε χώρα η μάχη του Μπρούνανμπουρχ, η οποία έγινε μάλιστα γνωστή μέσα από ένα αγγλοσαξονικό τραγούδι. Το 937, τα στρατεύματα του Έθελσταν, βασιλιά του Ουέσσεξ (924-939), γιού του Εδουάρδου του Πρεσβύτερου και εγγονού του Αλφρέδου του Μέγα, ήρθαν αντιμέτωπα με μια συμμαχία Νορβηγών και Σκωτσέζων υπο την ηγεσία των βασιλέων Όλαφ του Δουβλίνου (934-941) και Κωνσταντίνου Γ' της Σκωτίας σε μια περιοχή που ονόμαζοταν Μπρούνανμπουρχ. Ήταν μια κρίσιμη μάχη, καθώς το αποτέλεσμα της έκρινε το μέλλον της Νορθουμβρίας.
Οι στίχοι του ποιητή αναφέρονται στην επική νίκη των Αγγλοσαξόνων υπό την καθοδήγηση του Έθελσταν και του αδερφού του Έντμουντ (του μελλοντικού βασιλιά των Άγγλων). Και οι δύο επιτέθηκαν με τα ξίφη τους στο τείχος των ξύλινων ασπίδων των Νορβηγών και των Σκωτσέζων, και το πεδίο της μάχης βάφτηκε με αίμα. Ο ποιητής εκφράζει τη χαρά του για την αγγλοσαξονική νίκη και περιγράφει σκηνές κατά τις οποίες οι ηττημένοι βασιλείς επιστρέφουν στα βασίλεια τους , ενώ ο Έντμουντ και ο Έθελσταν γυρίζουν στο Ουέσσεξ φορτωμένοι με λάφυρα. Το ποιήμα τελειώνει με μια ανατριχιαστική περιγραφή του πεδίου της μάχης, με τα νεκρά σώματα των ηττημένων να αφήνονται βορά στα όρνια, μια απο τις μεγαλύτερες ταπεινώσεις που θα μπορούσε να υποστεί ένας Γερμανός πολεμιστής.

«Πίσω τους άφηναν νεκρά σώματα που έσκιζε τις σάρκες τους το κοράκι, το μαύρο πουλί με το σκληρό ράμφος, ο σκουρόχρωμος αετός... τα ψοφίμια προσφέρονταν στο γεράκι του πολέμου και τον γκρι άγριο λύκο τους δάσους. Ποτέ δεν υπήρξε στο νησί αυτό μεγαλύτερη σφαγή».