«Έκαστον γαρ έθνος διάφορα έχον έθη και διαλλάττοντας νόμους τε και θεσμούς οφείλει τα οικεία κρατύνειν και από του αυτού έθνους τας προς ανάκρασιν βίου κοινωνίας ποιείσθαι και ενεργείν. Ώσπερ γαρ έκαστον ζώον μετά των ομογενών τας μίξεις εργάζεται, ούτω και έκαστον έθνος ουκ εξ αλλοφύλων και αλλογλώσσων, αλλ’ εκ των ομογενών τε και ομοφώνων τα συνοικέσια των γάμων ποιείσθαι καθέστηκεν δίκαιον.» ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ζ’ ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΡΩΜΑΝΟΝ, 13–29
Από τον έκτο ακόμη αιώνα η λέξη Γραικός είχε και εθνολογική-φυλετική έννοια. Στα κείμενα της πριγκίπισσας Άννας της δυναστείας των Κομνηνών οι Έλληνες χωρίζουν και πάλι τον κόσμο σε Έλληνες και βαρβάρους! Φυσικά υπάρχει εκτός απ’ αυτήν την αναφορά και πλήθος άλλων, σε κείμενα της περιόδου της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όπως το έργο «προς τον υιόν αυτού Ρωμανόν» του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου. Ένα κείμενο, το οποίον με τα δεδομένα της σημερινής εποχής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ρατσιστικό. Κείμενο το οποίο εγράφη τουλάχιστον διακόσια χρόνια πριν το έργο της πριγκίπισσας Άννας. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω απόσπασμα:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Ζ’ ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΡΩΜΑΝΟΝ, 13–29: «Έκαστον γαρ έθνος διάφορα έχον έθη και διαλλάττοντας νόμους τε και θεσμούς οφείλει τα οικεία κρατύνειν και από του αυτού έθνους τας προς ανάκρασιν βίου κοινωνίας ποιείσθαι και ενεργείν. Ώσπερ γαρ έκαστον ζώον μετά των ομογενών τας μίξεις εργάζεται, ούτω και έκαστον έθνος ουκ εξ αλλοφύλων και αλλογλώσσων, αλλ’ εκ των ομογενών τε και ομοφώνων τα συνοικέσια των γάμων ποιείσθαι καθέστηκεν δίκαιον.»
«Διότι κάθε έθνος που έχει διάφορα έθιμα και αλλοιώτικους νόμους και θεσμούς, οφείλει τα δικά του να σταθεροποιή και μέσα στο ίδιο έθνος να γίνωνται και να ενεργούνται οι επικοινωνίες για την συντήρηση της ζωής. Δηλαδή, όπως κάθε ζώο με τα όμοιά του έρχεται σε επιμειξία, έτσι και κάθε έθνος όχι με αλοφύλους και αλλογλώσσους, αλλά με συμπατριώτες κι ομογλώσσους είναι σωστά να κάνη συνοικέσια γάμων. Διότι απ’ αυτό το πράγμα εκ φύσεως προέρχεται η μεταξύ του ομοφροσύνη και επικοινωνία, καθώς και η φιλική συναναστροφή και συμβίωση τα Δε αλλότρια έθιμα και οι διαφορετικοί νόμοι αποστροφές μάλλον και συγκρούσεις και μίση και διαφωνίες γεννούν συνήθως πράγματα που δεν δημιουργούν φιλία και επικοινωνία, αλλά έχθρες και διαστάσεις».
Ας διαβάσουμε τι γράφει σχετικά και ο Ν. Σβορώνος:
«Οι Έλληνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δίπλα στο κοινό όνομα Ρωμαίος (Ρωμιός), που δίνεται σε όλους τους υπηκόους της Αυτοκρατορίας ανεξάρτητα από εθνολογική προέλευση, χρησιμοποιούν ήδη από τον 6ο αιώνα τον όρο Γραικός, παλαιό όνομα των Ελλήνων, όταν θέλουν να δηλώσουν την ελληνική τους εθνότητα και να διακριθούν από τους μη Ελληνικούς πληθυσμούς της Αυτοκρατορίας…».
Γράφει επίσης ότι το όνομα Έλλην ήδη στην εποχή της δυναστείας των Κομνηνών έχει όχι μόνον πολιτιστικό, αλλά και εθνολογικό περιεχόμενο και ότι οι βυζαντινοί της εποχής χωρίζουν τον κόσμο σε Έλληνες και βαρβάρους. Γράφει δε τα εξής σχετικά:
«Το όνομα Έλλην αρχίζει να ξαναπαίρνει το διπλό του πολιτιστικό και εθνολογικό περιεχόμενο. Έλλην είναι όποιος μετέχει ελληνικής παιδείας και έχει ελληνική καταγωγή. Για άλλη μια φορά οι Βυζαντινοί λόγιοι χωρίζουν τον κόσμο σε Έλληνες και βαρβάρους».
http://xryshaygh.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.