London Calling: Ποτάμια από αίμα

Παραμονή της ψήφισης του νόμου για τις “φυλετικές σχέσεις”, το 1968, ο οποίος διαμόρφωσε το πολιτικά ορθό, πολυπολιτισμικό πολιτικοκοινωνικό πλαίσιο στη Βρετανία, ο συντηρητικός βουλευτής Ίνοχ Πάουελ, επηρεασμένος από την Αινειάδα του Βιργίλιου, εκφώνησε στο Μπίρμιγχαμ τον λόγο με τίτλο “Ποτάμια από αίμα”, ο οποίος έμελλε να τον θέσει στο πολιτικό περιθώριο, αλλά και να αποδειχτεί προφητικός για την τροπή που πήρε η Ιστορία. Με λίγα λόγια, ο Πάουελ εξέφρασε την πεποίθηση ότι η Βρετανία την επόμενη εικοσαετία “θα περνούσε στα χέρια των μαύρων”, ο λευκός πληθυσμός θα προτιμούσε να μεταναστεύσει από το να ζει σε καθεστώς τρόμου και εγκληματικότητας και ότι αυτή η αλλαγή της εθνοφυλετικής σύστασης της χώρας θα οδηγούσε σε βίαιες συγκρούσεις που θα κατέληγαν σε ποτάμια από αίμα.

Τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τον θάνατο (τα αίτια του οποίου ερευνούνται) ενός νεαρού αφρικανικής καταγωγής στο Λονδίνο, μετά από επιχείρηση της αστυνομίας για την εξάρθρωση ενόπλων συμμοριών, ξέσπασαν οι μεγαλύτερες ταραχές στο νησί, εδώ και τρεις δεκαετίες, οι οποίες γρήγορα εξαπλώθηκαν σε πολλές πόλεις ανα την Βρετανική επικράτεια. Οι εικόνες καταστροφής και λεηλασίας που κάνουν τον γύρο του κόσμου είναι πραγματικά θεαματικές, με την ένταση των επεισοδίων να θυμίζει και να ξεπερνά σε σφοδρότητα ακόμα και τα εγχώρια επεισόδια με αφορμή τη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Οι, κατά τα άλλα ψύχραιμοι και φλεγματικοί, Άγγλοι πολιτικοί δείχνουν να τα έχουν χάσει, ένα χρόνο πριν τη διοργάνωση των “Olympic Games” στο Λονδίνο και να απαντούν με ένα κύμα άγριας καταστολής, η οποία ωστόσο δεν δείχνει να έχει αποτελέσματα, μελετώντας τη χρήση πλαστικών σφαιρών και την επέμβαση του στρατού!

Προσπαθώντας να κατανοηθεί το τί πραγματικά συμβαίνει στην Ευρωπαϊκή Μέκκα του πολυπολιτισμού και του καπιταλισμού, η οποία θεωρητικά έχει λύσει τέτοιου είδους προβλήματα από την εποχή της Θάτσερ, όπου και να κοιτάξει κανείς θα δει πως το κλειδί στα σχόλια όλων σχετικά με τις αιτίες και τη σφοδρότητα των επεισοδίων είναι η φυλή. Από τη μία μεριά αναρχικοί και αριστεριστές εστιάζουν στην καταγωγή του, σεσημασμένου, θύματος, μιλώντας για “ρατσιστικές διακρίσεις” της αστυνομίας και του κράτους γενικότερα και για την “άγρια νεολαία” που “παίρνει πίσω αυτά που της ανήκουν”. Ξεχνούν επιλεκτικά όμως ότι αναφέρονται στην πιο πολυφυλετική κοινωνία της Ευρώπης όπου, λόγω των “θετικών διακρίσεων”, η αστυνομία αλλά και ολόκληρος ο κρατικός ιστός αποτελείται εξίσου από άτομα αφρικανικής και ασιατικής καταγωγής με τους λευκούς, τις περισσότερες φορές χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια. Επίσης, το παραμύθι περί “δίκαιης αγανάκτησης συνειδητοποιημένων ομάδων ατόμων” κατέρρευσε από την αγριότητα των λεηλασιών και του πλιάτσικου σε περιουσίες απλών ανθρώπων, που ανάγκασε ακόμα και ομάδες αναρχικών να διαχωρίσουν διακριτικά τη θέση τους.

Από την άλλη μεριά, BNP, National Front και σχεδόν όλοι οι δεξιοί σχολιαστές μιλούν για “φυλετικό πόλεμο”, ρίχνουν το φταίξιμο αποκλειστικά στις αλλόφυλες κοινότητες και καλούν για περισσότερη καταστολή από το κράτος. Δυστυχώς, οι περισσότεροι ξεχνούν ότι οι αμιγώς φυλετικές συγκρούσεις των δεκαετιών του '70 και '80 σε Μπρίξτον, Νόττινγκ Χίλ και αλλού πέρασαν αναξιοποίητες από τα εθνικά κινήματα της εποχής και ο πολυπολιτισμός επιβλήθηκε τελικά απόλυτα στην αγγλική κοινωνία, δημιουργώντας τα σημερινά φαινόμενα. Ορισμένοι δεν είναι σε θέση να δουν τη σκληρή πραγματικότητα που θέλει πολυφυλετικές συμμορίες λευκών, αφρικανών και ασιατών, αναμεμειγμένες ή όχι, να πλιατσικολογούν δίπλα δίπλα και με την ίδια αγριότητα στους αγγλικούς δρόμους.

Οι φιλελεύθεροι σχολιαστές, τέλος, προσπαθούν απεγνωσμένα να θέσουν τα επεισόδια αποκλειστικά και μόνο σε οικονομική βάση, μιλώντας για τα μέτρα λιτότητας της αγγλικής κυβέρνησης και τα επιδόματα που κόβονται, τα οποία και οδηγούν στην απόγνωση τους νέους. Αυτή η άποψη, αποκαλύπτει ένα μέρος της αλήθειας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δίνει όλη την εικόνα.

Σύμφωνα με μελέτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι ΝΕΕΤ (αγγλικό ακρωνύμιο για νέους από 16 – 24 χρονών οι οποίοι είναι άνεργοι και δεν σπουδάζουν ούτε μαθαίνουν κάποια τέχνη, απλώς φυτοζωούν μέσω των επιδομάτων) στη Βρετανία αποτελούν το 17% των νέων με 600.000 νέους κάτω των 24 χρονών να μην έχουν δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή τους! Αυτή η στρατιά ατόμων όλων των φυλών και των εθνικοτήτων είναι το προϊόν του καπιταλισμού και της πολυπολιτισμικής κοινωνίας που κάποιοι στην πατρίδα μας ζηλεύουν. Είναι οι νέοι γαλουχημένοι ως “losers”, τελείως αμόρφωτοι, αλλοτριωμένοι, αποξενωμένοι και αποκομμένοι από αξίες, ιδανικά και από έννοιες όπως πατρίδα ή κοινότητα. Είναι τα παιδιά της γενιάς του Θατσερισμού. Είναι η επόμενη ή μεθεπόμενη γενιά των ελληνόπουλων και των “ελληνοποιημένων”, που θα δούμε στην πατρίδα μας αν δεν αλλάξει κάτι. Μέσα στα ναρκωτικά και στο αλκοόλ, κυνηγώντας το εύκολο χρήμα και την εφήμερη “δόξα” (είτε μέσω των συμμοριών είτε μέσω των τηλεθεαμάτων). Λευκά κορίτσια που προσπαθούν να μείνουν έγκυες με κάποιον αφρικανό, γιατί αυτό είναι “μαγκιά”, ώστε να πάρουν οικογενειακό επίδομα και να φύγουν από τους γονείς τους για να τριγυρνάνε με ένα σκουρόχρωμο παιδάκι σε καρότσι και στο άλλο χέρι να έχουν το τσιγάρο και τη μπύρα. Λευκά αγόρια με το χαρακτηριστικό ντύσιμο των “chavs” (όπως λέμε κάνγκουρες), με ψεύτικες χρυσές αλυσίδες και φορώντας “μάρκες μαϊμούδες”, να μπεκροπίνουν αγεληδόν όλη μέρα σε πάρκα, ψάχνοντας για κάποιο θύμα ώστε να του κλέψουν το πορτοφόλι. Αυτή είναι η κατάντια της λευκής κοινότητας στις Βρετανικές μεγαλουπόλεις, που συναγωνίζεται επάξια σε αθλιότητα τα γκέτο των ασιατών και των αφρικανών.

Το ζήτημα λοιπόν είναι πιο βαθύ και πιο περίπλοκο απ' ό,τι για παράδειγμα στις πρόσφατες ταραχές στην Αθήνα μετά τη βίαιη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη από αλλόφυλους λαθρομετανάστες. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι στη δική μας περίπτωση τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα διότι τα δύο “αντιμαχόμενα στρατόπεδα” είναι ευδιάκριτα. Από τη μία είναι οι αλλόφυλοι λαθρομετανάστες οι οποίοι έχουν γκετοποιήσει το κέντρο των ελληνικών μεγαλουπόλεων και από την άλλη είναι η ελληνική νεολαία και σε μερικές περιπτώσεις λευκοί μετανάστες (λαθραίοι ή μη) οι οποίοι είναι καιρό στην πατρίδα μας, εργάζονται και γενικότερα νιώθουν να απειλούνται και οι ίδιοι από το κύμα της λαθρομετανάστευσης και την εγκληματικότητα.

Στην περίπτωση των επεισοδίων στη Βρετανία, το θέμα είναι πολύ πιο περίπλοκο καθώς πλέον δεν πρόκειται για αντιμαχόμενες εθνοφυλετικές κοινότητες αλλά για μια λεηλασία χωρίς όρια, για “βία για τη βία”, βγαλμένη μέσα από το πιο δυστοπικό σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Πρόκειται για το προϊόν του πολυπολιτισμού και της παγκοσμιοποίησης, μια νεολαία χωρίς ταυτότητα, στόχους και οράματα. Από αυτή την έννοια, το φυλετικό υπόβαθρο των επεισοδίων είναι υπαρκτό και σημαντικό, όχι όμως όπως το έχουμε συνηθίσει έως τώρα, αλλά με μία διαφορετική μορφή, σε ένα επόμενο στάδιο, αυτό της “φυλετικής ενοποίησης”, η οποία σαφέστατα και λειτουργεί όπως η βαρύτητα, εξαθλιώνοντας αυτόν που είχε αναπτύξει έναν πολιτισμό, παρά εξυψώνοντας τον άγριο.

Για όσους μπορούν πραγματικά να δουν πίσω και πέρα από το προφανές, τα επεισόδια στη Βρετανία είναι ένα καμπανάκι για την Ελλάδα, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη, που έρχεται από το μέλλον. Εαν μάλιστα ενταχθούν στο γενικότερο παγκόσμιο κοινωνικό γίγνεσθαι, όχι από το τόσο μακρινό μέλλον, διότι όπως βλέπουμε υπάρχει ένας γενικότερος αναβρασμός σε Ευρώπη, Βόρεια Αφρική και Μέση Ανατολή, ενώ οι, ουσιαστικά χρεωκοπημένες, ΗΠΑ φαίνεται να ακολουθούν στη λίστα και εκεί τα πράγματα ίσως είναι ακόμα πιο άγρια. Τα ποτάμια από αίμα άρχισαν ήδη να κυλούν. Η επιβίωση της Φυλής μας και των Εθνών μας είναι πλέον η άμεση προτεραιότητα για όσους μείναν ζωντανοί. Η παγκοσμιοποίηση είναι αυτοκτονία!

Χ.Κ

πηγή