Του Βελισσάριου Δραγάτση
Τον εκπαιδευτικό Φρανκεστάιν από τον οποίο θα στρατολογήσει τη νέα γενιά ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ εκπόνησε το υποτιθέμενο «Παιδαγωγικό Ινστιτούτο» με τις εντολές και τις κατευθύνσεις της υπουργού Παιδείας, αυτής της μεγάλης σοσιαλίστριας κ. Άννας Διαμαντοπούλου.
Η πολιτικός που είχε το θράσος να προτείνει ως Επίτροπος στην Ε.Ε. την αντικατάσταση της ελληνικής γλώσσας από την αγγλική, βρίσκεται τώρα σε νέες περιπέτειες, όπως καταγγέλλει ο δημοσιογράφος και πολιτευτής κ. Κώστας Μαργαρίτης.
Η κ. Διαμαντοπούλου προχωρεί σε μία οργιώδη ψυχολογική επιχείρηση προς τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές, καθιστώντας τους δυνητικά μέλη του ΠΑΣΟΚ, όπως φαίνεται στην πρώτη σελίδα του εγχειριδίου! Είναι χαρακτηριστική η αναφορά για το ΠΑΣΟΚ (!), σε ένα εγχειρίδιο που είναι -κατά τα άλλα- προορισμένο να επιμορφώσει τους δασκάλους των παιδιών μας: “ΔΗΜΟΣΙΑ, ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΥΨΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Κεντρική προγραμματική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ”. Με άλλα λόγια, “πράσινη” προπαγάνδα και, μάλιστα, με όχημα την Παιδεία, ένα χώρο ιερό που όφειλαν να μη βεβηλώσουν κομματικά.
Στο εγχειρίδιο του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης υπάρχουν σημεία και συγκεκριμένες φράσεις που υποβάλλουν τον αναγνώστη, τον πομπό και τους δέκτες στη διαδικασία να λειτουργήσουν υπό το καθεστώς ΠΑΣΟΚ κι κάτω από το πλαίσιο που ορίζεται από θεσμούς όπως το υπουργείο Παιδείας της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Η σοβιετικού τύπου χονδροειδής προπαγάνδα ξεκινά από το εισαγωγικό σημείωμα που υπογράφει η κ. Άννα Διαμαντοπούλου. Ξεκινά με την παράφραση του προεκλογικού συνθήματος που χρησιμοποίησε το ΠΑΣΟΚ στις τελευταίες εκλογές, λέγοντας «Πρώτα ο πολίτης». Η ρηχή φαντασία της κ. Διαμαντοπούλου και των συνεργατών της φαντάζονται το «νέο σχολείο» ως έρμαιο των μικροκομματικών σχεδιασμών τους, ίσως και αιχμάλωτο προσωπικής ματαιοδοξίας. Το προεκλογικό σύνθημα προσαρμόσθηκε στα μέτρα και τα σταθμά της εκπαίδευσης και λέει πλέον: «Πρώτα ο μαθητής»!
Ποιος είναι ο μαθητής που θα ικανοποιεί τους βαυκαλισμούς της κ. Διαμαντοπούλου; Προφανώς εκείνος που δεν γνωρίζει την ελληνική αλφάβητο, γράφει με «γκρηκλις», χρησιμοποιεί ελληνικές λέξεις σε ασύντακτο λόγο και δεν είναι ικανός να γράψει μια έκθεση ιδεών.
Αυτούς τους αυριανούς Έλληνες θέλει η υπουργός Παιδείας (σ.σ. και διά βίου αμάθειας) και η χειρότερη κυβέρνηση που πέρασε από τη χώρα μετά την ανεξαρτησία του 1830.
Αυτές είναι οι πολιτικές επιταγές που έρχεται να εξαργυρώσει σε ξένους πάτρωνες και δανειστές η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Αυτός είναι ο πολιτικός ρόλος και σκοπός της κ. Διαμαντοπούλου.
Ο ρόλος της κ. Διαμαντοπούλου
Δεν είναι τυχαίο ότι στην Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ η υπουργός Παιδείας κάθισε ανάμεσα στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο και τον υπουργό Περιβάλλοντος κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου, ακριβώς απέναντι από το βήμα που μιλούσε ο πρωθυπουργός. Σε κάτι τέτοια γεγονότα ανταποκρίνεται η έκφραση που λέει: «Όμοιος ομοίω αεί πελάζει»
Η συνειδητή εξυπηρέτηση μιας πολιτικής που δεν προάγει το εθνικό συναίσθημα αλλά την νεοταξική πολιτισμική κονιορτοποίηση των Νεοελλήνων με ένα δήθεν βαλκανικό, δήθεν πολυεθνικό και υποτιθέμενα πολυπολιτισμικό ψηφιδωτό, είναι προφανής. Στο «σημείωμα» της κ. Διαμαντοπούλου αναφέρεται ότι «Είναι γνωστό (σ.σ. προφανώς για την υπουργό) ότι η εφαρμογή πολιτικών στο χώρο της Παιδείας απαιτεί πάνω απ’ όλα χρόνο. Δεν επιτρέπει αιφνιδιασμούς, έχει ανάγκη από πιλοτικές εφαρμογές, αφορά πέραν των εκπαιδευομένων περισσότερους από το 1/3 των δημοσίων λειτουργών (…)».
Τι εννοεί η υπουργός
Με άλλα λόγια, η υπουργός Παιδείας παραδέχεται ότι εφαρμόζει επί σειρά ετών συγκεκριμένη πολιτική αποδόμησης του εκπαιδευτικού συστήματος για το οποίο δόθηκαν αγώνες από την εποχή του οραματιστή Αλέξανδρου Δελμούζου έως τη μεταρρύθμιση του Γεωργίου Παπανδρέου, το 1964.
Από την εποχή που καταργήθηκε η καθαρεύουσα και το πολυτονικό σύστημα με πολιτικές ευθύνες που παραδέχθηκαν ότι τους βάρυναν τόσο τον Γεώργιο Ράλλη, όσο και τον κ. Λευτέρη Βερυβάκη, εφαρμόζεται συγκεκριμένο σχέδιο παραγωγής αγράμματων, ανίδεων και αδαών πολιτών. Τη στρατηγική κατεύθυνση αυτής της πολιτικής έχει θέσει από τον Σεπτέμβριο του 1974 ο αμερικανοεβραίος αποκαλούμενος πατριάρχης της πολιτικής που εφαρμόζει το Σταίητ Ντηπάρτμεντ, ο ανθέλληνας κ. Χένρυ Κίσσινγκερ.
«Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουμαντάρονται. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες: έτσι ίσως καταφέρουμε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε την γλώσσα τους, την θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά αποθέματα, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε την δυνατότητα τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν, έτσι ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στα στρατηγικώς απαραίτητα σχέδια μας στα Βαλκάνια, την Μεσόγειο, και την Μέση Ανατολή» είχε δηλώσει και η δράκα των πολιτικών γενίτσαρων με την προβιά των σοσιαλιστών υπηρετεί αυτή την πολιτική ως πιστή ορντινάντσα.
Η καθεστωτική αντίληψη μιας υπουργού που ανήκει σε ένα κόμμα κινηματικού χαρακτήρα, όπως θα ήταν το αλβανικό Κομμουνιστικό Κόμμα του Χότζα, αποθεώνεται στον πρόλογο του εγχειριδίου. Το «νέο σχολείο» που φέρνει η κυβέρνηση του Γιωργάκη Παπανδρέου είναι «Ένα σχολείο χωρίς… τοίχους». Μετά τις τρεις δεκαετίες επίπονης προσπάθειας για την παραγωγή τούβλων, τώρα ο Γιωργάκης του Μνημονίου και η Αννούλα του χιονιά στην εκπαίδευση υπόσχονται τα καλύτερα.
Σχολεία με… «τοίχους» και μπάζα
Το «Σχολείο χωρίς τοίχους» προφανώς είναι το ανύπαρκτο σχολείο με μαθητές που φορούν μάρκες, βάφουν τα μαλλιά, τα νύχια κι όποια άλλη επιφάνεια μπορούν. Η αμερικανικής αντίληψης σχολική υποκουλτούρα υποτίθεται ότι εξυπηρετεί τη «δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας παιδεία για όλους».
Σύμφωνα με τον ένατο στόχο του προγράμματος για τα σχολεία με τα οικοδομικά υλικά και τα μπάζα, η κ. Διαμαντοπούλου και οι συνεργάτες της δικαιολογούν το καταστρεπτικό έργο τους δικαιολογώντας το ως «κεντρική προγραμματική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ».
Αυτή η «δέσμευση» λοιπόν θέλει τους μαθητές να αποτελούν αντικείμενα μέτρησης «επιλογών», «ρυθμίσεων», «επενδύσεων» και «αποφάσεων». Και με την εκπαίδευση; Με τον πολιτισμό, τις επιστήμες, τη γλώσσα, τα μαθηματικά, την ιστορία, τι γίνεται; Η χειρότερη κυβέρνηση των δύο τελευταίων αιώνων και η υπουργός Παιδείας της έχουν τη λύση: θέλουν μαθητές χωρίς κοινωνικές, οικονομικές, μορφωτικές, θρησκευτικές ή πολιτισμικές διακρίσεις και ανισότητες. Από την «Ισταν-Πόλη» έρχομαι και στην κορφή κανέλλα που θα λέγαμε σε άπταιστα GAPικά.
Τα «πράσινα» ιδεώδη είναι τόσο φτωχά, όσο και τα ελληνικά των «φωστήρων» που συνέταξαν το εγχειρίδιο. «Στο Νέο Σχολείο μαθητές και εκπαιδευτικοί θα πρέπει να είναι σε θέση να αυτενεργούν και να διαχειρίζονται με κριτικό και δημιουργικό τρόπο τον τεράστιο όγκο πληροφορίας, ώστε να μετεξελιχτούν σε παραγωγούς περιεχομένου που να αντανακλά τις δικές τους αξίες και προτεραιότητες, οικοδομώντας, κατά συνέπεια, τη δική τους οπτική για τη “διδακτέα ύλη” της τάξης τους», γράφει ο αντιπρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Παναγιώτης Αναστασιάδης στο κακοδιατυπωμένο διάγγελμά του προς τους δασκάλους και τους μαθητές.
Διότι δεν εξηγείται διαφορετικά ότι σε μια τάξη δάσκαλος και μαθητές θα «αυτενεργούν». Θα κάνουν ό,τι γουστάρουν κ. Αναστασιάδη; Η αυτενέργεια δεν είναι μάνα της αυτοδιαχείρισης και της αναρχίας; Σε ποια δημοκρατία θα λειτουργήσουν ως πολίτες εκείνοι που γαλουχούνται ως μαθητές στην αυτενέργεια; Ποιους νόμους και ποιους κανόνες θα σεβαστούν; Ποια ιδανικά και ποιες αξίες θα υποστηρίξουν οι κοινωνοί της στεγνής γνώσης; Σίγουρα ως… «παραγωγοί περιεχομένου» θα μιλάνε για μεθύσια, ξενύχτια και άλλα περίεργα που έχουν μπει στα σχολειά της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Τη «σκληρή πραγματικότητα» που υποτίθεται ότι θέλει να αλλάξει η κ. Διαμαντοπούλου στην εκπαίδευση, την έχει επιβάλλει το ΠΑΣΟΚ. Αυτό το κόμμα που λειτουργεί σαν καθεστώς με δομές κανταφικές, διεφθαρμένες, αντεθνικές, αντιλαϊκές και διαβρωμένες, όπως και όσοι έχουν γίνει θύματα της κομματικής πελατείας που βγήκε να «ψαρέψει» ακόμα και από τα δημοτικά σχολεία η ΠΑΣΟΚική κομματική «ινστρουχτόρισα» ενός υπουργείου που προάγει τη διά βίου αμάθεια και ανοησία σε κάστες και φτηνά προλεταριάτα. Ποιος θα περίμενε ότι η ημιμάθεια βαφτίστηκε εκπαιδευτική μεταρρύθμιση;
Ένα ορνιθοτροφείο χωρίς τοίχους!
ΑπάντησηΔιαγραφή