“Ο νιτσεϊσμός του Βλαστού εμφανίζεται ως σκληρός κοινωνικός -φυλετικός ρατσισμός και ως ευγονική”

«Η επίδραση του Νίτσε στην Ελλάδα - “Τέχνη” και “Διόνυσος”, Βλαστός και Καζαντζάκης – Δημήτρης Ν. Λαμπρέλλης, Παπαζήσης, 2009: Το αντικείμενο πραγμάτευσης της συγκεκριμένης μελέτης είναι ο ελληνικός νιτσεϊσμός. Στο πλαίσιό της εξετάζονται θεμελιώδεις όψεις της πρόσληψης του Νίτσε στην Ελλάδα, όπως είναι η περίπτωση των περιοδικών “Τέχνη” και “Διόνυσος”, καθώς επίσης και αυτές των Π. Βλαστού και Ν. Καζαντζάκη. Πιο διακριβωμένα, η ίδια πάντοτε μελέτη καταλήγει στα εξής συμπεράσματα: Ο νιτσεϊσμός των δύο περιοδικών λαμβάνει τη μορφή του εθνικισμού και του κοινωνικού ανισοτισμού, ακόμη και του κοινωνικού δαρβινισμού στην περίπτωση του συνεργάτη της “Τέχνης”, του Π. Νιρβάνα. Ο νιτσεϊσμός του Βλαστού εμφανίζεται ως σκληρός κοινωνικός -φυλετικός ρατσισμός και ως ευγονική, γνωρίζει δε, όπως και ο νιτσεισμός της “Τέχνης” και του “Διονύσου”, τον έπαινο και το θαυμασμό του Κ. Παλαμά.

Ο νιτσεϊσμός του Καζαντζάκη διακρίνεται από μεγάλο βάθος και αδιάλειπτη συνέχεια: σημείο εκκίνησής του είναι η διατριβή του συγγραφέα για τον Νίτσε, επόμενος σταθμός του είναι ο θαυμασμός του ιδίου για τον Μουσολίνι και τον Φράνκο, και σημείο κατάληξής του είναι η συνεργασία του με τη “Νεολαία” του καθεστώτος Μεταξά…

Στο Επίμετρο, η ίδια μελέτη συζητά δύο θέματα, ορισμένως συναφή προς τον ελληνικό νιτσεϊσμό. Το πρώτο αφορά τη φιλοτέχνηση της εικόνας του Νίτσε από την αδελφή του, ως γερμανού εθνικιστή και προδρόμου του εθνικοσοσιαλισμού φιλοσόφου. Το δεύτερο αφορά το ακανθώδες ζήτημα της σχέσης του Heidegger με τον εθνικοσοσιαλισμό και τον Νίτσε·»

ΒΛΑΣΤΟΣ ΠΕΤΡΟΣ

Γεννήθηκε το 1879 στην Καλκούτα της Ινδίας όπου ήταν εγκατεστημένοι οι γονείς του. Σπούδασε νομική στην Αθήνα και κατόπιν εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο όπου παντρεύτηκε την κόρη του λογοτέχνη Αλέξανδρου Πάλλη. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε στα 25 του χρόνια. Υπήρξε από τους φανατικούς δημοτικιστές και οπαδός του Γ.Ψυχάρη. Το μεγαλύτερο μέρος της πνευματικής του δραστηριότητας το διέθεσε στη συγγραφή βιβλίων για τη δημοτική γλώσσα. Έγραψε “Γραμματική της Δημοτικής” και το λεξικό “Συνώνυμα και συγγενικά”. Με το ψευδώνυμο Έρμονας εξέδωσε ποιήματα, διηγήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, κριτικές, μελέτες, φιλοσοφικά δοκίμια κ.α. Τα γνωστότερα από τα έργα του είναι: Της ζωής, Αργώ, Στον ίσκιο της συκιάς, Κριτικά ταξίδια, Παραβλάσταρα, Νυχτεριού ζωντοβολιές, Στερνά λόγια κ.α. Πέθανε το 1941 στο Λίβερπουλ της Αγγλίας.

http://el.wordpress.com/tag/%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82/